Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wesley Snipes
amerykański aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wesley Trent Snipes[1][2] (ur. 31 lipca 1962 w Orlando) – amerykański aktor i producent filmowy.
W 1998 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7020 Hollywood Boulevard[3][4].
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesne lata
Urodził się w Orlando na Florydzie jako syn Rudolpha Snipesa, wojskowego Amerykańskich Sił Powietrznych, i Marion[5], dorastał na ulicach nowojorskiego Południowego Bronxu. Ukończył artystyczną szkołę średnią High School for the Performing Arts[6] w Nowym Jorku. Swoją edukację kontynuował w szkole średniej w Orlando. W latach 1978–1982 uczęszczał na Uniwersytet Stanowy Nowego Jorku (SUNY) w Purchase w stanie Nowy Jork na kierunek sztuki teatralnej, jednak dyplom uzyskał w 1985[7]. Występował w objazdowych teatrach i regionalnych produkcjach. W 1985 podjął pracę jako instalator telefoniczny koło Nowego Jorku.
Kariera
Zadebiutował na scenie Broadwayu w dwóch spektaklach – Chłopaki zimy (The Boys of Winter, 1985) jako L. B. i Egzekucja sprawiedliwości (Execution of Justice, 1986) w potrójnej roli Richarda Pabicha, siostry Boom Boom i Sullivana[8], a także wystąpił w sztuce Wole Soyinki Śmierć i królewski koniuszy (Death and the King’s Horesman). Przyłączył się także do podróżnej trupy aktorskiej Struttin'Street Stuff, występując w pobliskich parkach i szkołach.
Swoją karierę na dużym ekranie rozpoczął od udziału w komedii sportowej Dzikie koty (Wildcats, 1986) z Goldie Hawn jako zawodnik futbolu amerykańskiego Trumaine, dramacie sportowym Ulice złota (Streets of Gold, 1986) w roli utalentowanego boksera z Klausem Marią Brandauerem i Adrianem Pasdarem i serialu NBC Policjanci z Miami (Miami Vice, 1986). W 1987 wystąpił jako Mini Max w 17-minutowym teledysku Michaela Jacksona „Bad” w reżyserii Martina Scorsese jako przywódca gangu Mini Max[9]. Jego kreacja sierżanta Bookmana w serialu HBO Opowieści wojenne z Wietnamu (Vietnam War Story, 1988) przyniosła mu nagrodę CableACE.
Po występie w komedii sportowej Pierwsza liga (Major League, 1989) u boku Toma Berengera, Charliego Sheena i Rene Russo oraz sensacyjnym dramacie kryminalnym Abla Ferrary Król Nowego Jorku (King of New York, 1990) z Christopherem Walkenem, Davidem Caruso i Laurence’em Fishburne’em, został zaangażowany do dwóch filmów Spike’a Lee – Czarny blues (1990)[10] jako saksofonista jazzowy u boku Denzela Washingtona i Malaria (Jungle Fever, 1991).
Wystąpił potem w kasowych filmach: Biali nie potrafią skakać (White Men Can't Jump, 1992) z Woodym Harrelsonem jako uliczny koszykarz, Pasażer 57 (Passenger 57, 1992), Taniec na wodzie (Waterdance, 1992), Wschodzące słońce (Rising Sun, 1993) z Seanem Connerym, Człowiek demolka (Demolition Man, 1993) z Sylvestrem Stallone’em i Sandrą Bullock, Strefa zrzutu (Drop Zone, 1994), Ślicznotki (To Wong Foo, Thanks for Everything, Julie Newmar, 1995) jako jedna z trzech drag queen, Pociąg z forsą (Money Train, 1995) z Woodym Harrelsonem i Jennifer Lopez, Fan (The Fan, 1996) jako gwiazdor baseballu z Robertem De Niro i Ellen Barkin oraz Wydział pościgowy (U. S. Marshals, 1998) u boku Tommy’ego Lee Jonesa i Roberta Downeya Jr.
Jest dwukrotnym laureatem nagrody Image; za rolę króla handlu narkotykami w dramacie kryminalnym Mario Van Peeblesa New Jack City (1991) i postać George’a Du Vaula w tele dramacie HBO Amerykański sen (America’s Dream, 1996). Za kreację reżysera z Los Angeles w dramacie Romans na jedną noc (One Night Stand, 1997) został uhonorowany Pucharem Volpiego dla najlepszego aktora na 54. MFF w Wenecji[11].
Swoje umiejętności sztuk walki karate, kung-fu i capoeira zaprezentował na ekranie w roli dhampira Blade’a w filmie akcji Blade: Wieczny łowca (Blade, 1998), za którą odebrał nagrodę Blockbuster Entertainment, a także w sequelach – Blade: Wieczny łowca II (Blade 2, 2002) i Blade: Mroczna trójca (Blade: Trinity, 2004). Rolę odtworzył ponownie w Deadpool & Wolverine (2024).
Remove ads
Życie prywatne
_-_Wesley_Snipes_(10).jpg)
Od 1985 do 1990 był żonaty z April DuBois, z którą ma syna Jelaniego Asara (ur. 1988). Spotykał się z Halle Berry (1990), Jadą Pinkett Smith (1991), Jennifer Lopez (od listopada 1994 do marca 1995) i azjatycką modelką Donną Wong (1996–1998)[12]. 17 marca 2003 poślubił koreańską artystkę malarkę Nakyung „Nikki” Park (ur. 1974). Mają czworo dzieci; synów: Akhenaten Kihwa-T (ur. 2001), Alaafia Jehu-T (ur. 2004) Alimayu Moa-T (ur. 2007) i córkę Iset Jua-T (ur. 2001).
W 1993 został zatrzymany za nielegalne posiadanie broni, a rok potem uciekając przed policją z prędkością ponad 200 km na godzinę spowodował wypadek i był aresztowany za przekroczenie prędkości na autostradzie. W 2008 sąd w stanie Floryda skazał aktora na 3 lata więzienia za przestępstwa podatkowe[13][14]. Udowodniono mu umyślne uchylanie się od płacenia podatków federalnych w latach 1999–2001[13]. Karę pozbawienia wolności rozpoczął 9 grudnia 2010 w więzieniu federalnym McKean Federal Correctional Institution[15][16][17]. Z zakładu karnego został zwolniony 2 kwietnia 2013[18].
Remove ads
Filmografia
Telewizja
Inne
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads