Wiesław Tuchołka

Wiesław Konstanty Józef Tuchołka herbu Korzbok (ur. 3 maja 1882 w Jaksicach, zm. 5 czerwca 1942 w Warszawie) – polski ziemianin, powstaniec wielkopolski, polityk, starosta żniński, poseł na Sejm Ustawodawczy w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego^[1].

Wiesław Tuchołka

Data i miejsce urodzenia	3 maja 1882 Jaksice
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1942 Warszawa
Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres	od 1919 do 1922
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy

Życiorys

Maturę zdał w gimnazjum w Wągrowcu^[2]. Studiował na uniwersytetach we Wrocławiu, Berlinie i Monachium. Ukończył sześć semestrów prawa^[3].

Posiadał majątek ziemski w Marcinkowie Dolnym^[4] i Złotnikach^[5]. Był członkiem wydziału prowincjonalnego poznańskiego. Podczas I wojny światowej odbywał służbę w 3 Pułku Artylerii Polnej w Monachium. Po powrocie w rodzinne strony uczestniczył w powstaniu wielkopolskim walcząc z Grenschutzem w powiecie żnińskim^[3]. Był prezesem Powiatowej Rady Ludowej w Żninie^[6]. W odrodzonej Polsce został w 1919 roku starostą żnińskim^[4]. Angażował się w działalność społeczną w kółkach i towarzystwach rolniczych. W 1922 roku został prezesem nowoutworzonej Cukrowni Żnin^[5]. Był też wiceprezesem Banku Cukrownictwa i radcą Towarzystwa Ziemian. Należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk^[7]. W 1919 roku uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy z listy nr 1 Zjednoczone Stronnictwa Narodowe w okręgu poznańskim okręgu wyborczym nr 1 (pow. Mogilno, Wyrzysk i Bydgoszcz oraz miasta Bydgoszcz, Inowrocław, Strzelno, Witków, Żnin i Szubin). W Sejmie był członkiem komisji aprowizacyjnej. Należał do klubu Związku Sejmowego Ludowo-Narodowego^[1]. W 1930 roku został mianowany kawalerem honorowym w Zakonie Maltańskim^[8]. W czasie wojny jego majątek został zajęty przez Niemców. Udał się do Warszawy, gdzie zmarł 5 czerwca 1942 roku^[4].

Życie prywatne

Był synem Władysława Tuchołki i Jadwigi z Zabłockich. Ożenił się z Heleną Eugenią Korytowską, z którą miał trzech synów: Lecha Władysława, Jerzego Jura i profesora Zbigniewa Zbyszka^[9].