Wiktor Robel

Wiktor Józef Robel (ur. 19 marca 1894 w Baligrodzie, zm. 14 października 1963 w Sanoku) – polski lekarz, doktor medycyny, oficer Legionów Polskich, urzędnik sanitarny samorządu powiatowego II Rzeczypospolitej i w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Wiktor Robel

Data i miejsce urodzenia	19 marca 1894 Baligród
Data i miejsce śmierci	14 października 1963 Sanok
Zawód, zajęcie	lekarz
Narodowość	polska
Odznaczenia

Życiorys

Tablica na pomniku w Lesku

Grobowiec Wiktora Robla

Wiktor Józef Robel urodził się 19 marca 1894 w Baligrodzie^{[1][2][3][4][5][6]}. Był synem Wiktora (ur. 1866^[7][8], doktor medycyny, służący w wojsku austro-węgierskim^[9][10], lekarz w Baligrodzie^[1], zm. 1927 w wieku 60 lat^[11][12]) i wdowy Marii Bryjak z domu Jarosz^[13][9][2] (wzgl. Anna^[14], zm. w 1929 w wieku 65 lat^[15])^[3]. Miał siostrę Marię (ur. 1892^[13], nauczycielka, od 1928 zamężna z Eugeniuszem Nicklesem)^[14].

W roku szkolnym 1905/1906 uczył się w II klasie C. K. Gimnazjum w Sanoku^[1]. Przed 1914 podjął studia medycyny^[16]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich^[16]. Był żołnierzem batalionu uzupełnień pod dowództwem kpt. Andrzeja Galicy, oddziału wywiadowczego Legionów^[16]. W 1915 był w stopniu chorążego^[16]. W tym samym roku w stopniu podporucznika był dowódcą plutonu w 3 kompanii etapowej, w szeregach której we wrześniu 1915 wyruszył na front^[16]. Służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady^[16]. 7 grudnia 1917 decyzją Komisji Superarbitracyjnej w Krakowie został uznany czasowo niezdolnym do służby i urlopowany na 6 miesięcy z pensją inwalidy^[16].

Uzyskał stopień doktora medycyny^[3][5]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z około 1923/1924 został uznany przynależnym do gminy Sanok^[17]. W okresie II Rzeczypospolitej około 1925 wstąpił do służby samorządowej^[4]. Na początku 1926 w charakterze p.o. lekarza powiatowego został przeniesiony z Mościsk do Liska^[18]. 13 kwietnia 1927 jako praktykant sanitarny został mianowany prowizorycznie lekarzem powiatowym w VIII stopniu służbowym przy starostwie w Lisku^[19][20]. W 1930 otrzymał VIII stopień służbowy^[21]. Według Edwarda Zająca był także lekarzem powiatowym w Sanoku^[22]. Od 3 grudnia 1929 sprawował stanowisko lekarza powiatowego w Nisku^[4].

Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 5 sierpnia 1937 został odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości^[23].

Podczas II wojny światowej działał w konspiracyjnej służbie zdrowia^[24]. Pod koniec lat 40. był lekarzem powiatowym w Sanoku^[24]. Później był inspektorem i dyrektorem Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Sanoku^[25].

Do końca życia zamieszkiwał w Sanoku przy ul. Henryka Sienkiewicza, pierwotnie pod numerem 12^[26], potem 20^[3]. Zmarł 14 października 1963 w Sanoku^[2][5]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 16 października 1963^[3][5]. Od 26 grudnia 1923 był żonaty z Emilią Marią (1897–1972, córka Józefa Serwy, powiatowego lekarza weterynarii w Sanoku do 1929^[27])^{[2][28][29][3][30]}.

W 1934 w Lesku został ustanowiony pomnik (określany jako „Głaz Legionowy”^[31] bądź „Kamień Legionistów”^[32]) upamiętniający wyruszających w bój o niepodległość ojczyzny z powiatu leskiego w szeregi Legionów Polskich. Na tablicy został wymieniony m.in. Wiktor Robel (a także np. Stanisław Charzewski, August Krasicki, Marian Wisz).