Wilhelm Kreis

Wilhelm Heinrich Kreis (ur. 17 marca 1873 w Eltville am Rhein, zm. 13 sierpnia 1955 w Bad Honnef) – niemiecki architekt, wykładowca akademicki, twórca zwycięskiego projektu Zmierzch Bogów w konkursie na wieżę Bismarcka.

Wilhelm Kreis

Wilhelm Kreis (z lewej, w marynarce) przyjmuje z rąk Goebbelsa nominację na generalnego radcę budowlanego niemieckich cmentarzy wojennych. Przy nim (w mundurze) Albert Speer
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1873 Eltville am Rhein
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 1955 Bad Honnef
Zawód, zajęcie	architekt

Wieża Bismarcka w Szczecinie

Gmach Krajowego Muzeum Prehistorii w Halle (Saale)

Życiorys

W latach 1893–1897 studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Monachium, m.in. u Augusta von Thierscha i Karlsruhe, także w Berlinie i Brunszwiku^[1]. W 1896 zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na pomnik upamiętniający bitwę pod Lipskiem^[1]. Po ukończeniu studiów został asystentem Paula Wallota (1899)^[2]. W latach 1902–1920 wykładał w Szkole Sztuki i Rzemiosła (niem. Kunstgewerbeschule w Düsseldorfie, w latach 1920–1926 w drezdeńskiej Wyższej Szkole Technicznej a w 1926–1941 w tamtejszej Szkole Sztuki i Rzemiosła^[2]. W 1941 został mianowany generalnym radcą budowlanym odpowiedzialnym za projektowanie niemieckich cmentarzy wojennych^[1].

Jego nazwisko figurowało na Gottbegnadeten-Liste (Lista obdarzonych łaską Bożą w III Rzeszy) wśród Niezastąpionych.

Działalność

W 1899 Kreis wygrał konkurs na projekt wieży Bismarcka projektem Zmierzch Bogów (niem. Götterdämmerung)^[3]. Do 1914 zaprojektował prawie 50 wież Bismarcka^[1].

Wybrane dzieła

• 1902 – Burschenschaftsdenkmal w Eisenach^[4]
• 1904–1908 – drezdeński most Augustusbrücke^[1]
• 1911–1912 – gmach Krajowego Muzeum Prehistorii (niem. Landesmuseum für Vorgeschichte) w Halle (Saale) (razem z Carlem Augustem Jüngstem)^[5]
• 1911–1912 – dom towarowy Tietza w Wuppertal^[6]
• 1912 – dom towarowy Knopfa w Karlsruhe^[7]
• 1912–1913 – dom towarowy Tietza w Chemnitz^[8]
• 1913 (zakończenie budowy) – dawna Betonhalle w Lipsku^[9]
• 1912–1914 – neobarokowy pałac Bühlerhöhe w Bühl^[10]
• 1912–1914 – dom towarowy Tietza w Kolonii^[11]
• 1921–1922 – wieża koksowni kopalni „Hannibal” w Bochum (zburzona w 1974 po zamknięciu koksowni)^[12]
• 1922–1923 – budynek maszynowni kopalni „Constantin” w Bochum^[13]
• 1923 – budynek administracji koncernu Bochumer Verein w Bochum^[14]
• 1922–1924 – gmach Wilhelma Marxa w Düsseldorfie (z Janem Thorn-Prikkerem i Carlem Augustem Jüngstem)^[15]
• 1925–1926 – budynki „GesoLei” w Düsseldorfie^[16]
• 1928–1930 – Muzeum Higieny w Dreźnie^[17]
• 1929–1930 – dom zdrojowy w Bad Schwalbach^[1]