Witold Nawrocki

Witold Antoni Nawrocki (ur. 7 sierpnia 1934 w Poznaniu, zm. 19 października 2013 w Warszawie) – polski historyk literatury, krytyk literacki, eseista i tłumacz, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i innych uczelni, profesor nauk humanistycznych, działacz komunistyczny, w PRL zwolennik tłumienia wolności twórczej.

Witold Nawrocki

Witold Nawrocki przed 1970 rokiem
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1934 Poznań
Data i miejsce śmierci	19 października 2013 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk literatury, nauczyciel akademicki
Odznaczenia

Życiorys

Syn Antoniego i Wandy^[1]. W 1958 ukończył studia filologiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, w której był zatrudniony w latach 1958–1962. W 1976 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1984 tytuł profesora nadzwyczajnego^[1].

W latach 1962–1973 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego Wydawnictwa „Śląsk” w Katowicach, w latach 1967–1971 kierownika literackiego Teatru im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach^[1]. W latach 1966–1970 był członkiem redakcji „Miesięcznika Literackiego”^[1].

Od 1972 do 1981 był zatrudniony w Uniwersytecie Śląskim, gdzie pełnił funkcję prodziekana Wydziału Filologicznego (1974–1977) i dziekana tego wydziału (1977–1980). Był tam twórcą i kierownikiem Zakładu Teorii Kultury i Polityki Kulturalnej (1973–1981)^[2].

W okresie stanu wojennego (1982) członek komisji weryfikującej pracowników Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach.

W 1984 był dyrektorem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W latach 1986–1990 był profesorem i kierownikiem Zakładu Podstawowych Problemów Kultury w Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[1].

W 1961 wstąpił do PZPR. W latach 1979–1980 był konsultantem w Instytucie Podstaw Marksizmu i Leninizmu przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie^[1]. Od 15 lutego 1983 do 24 lipca 1986 kierownik Wydziału Kultury KC PZPR.

W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od czerwca 1985 był członkiem Komitetu Redakcyjnego dla opracowania "Pism zebranych" Władysława Gomułki^[3]. W latach 1986–1988 członek Prezydium Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamościa^[4]. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.

W latach 1986–1990 był redaktorem naczelnym tygodnika „Kultura”^[1].

Został członkiem Komitetu Słowianoznawstwa PAN. Od 1982 członek Narodowej Rady Kultury^[1].

W okresie PRL publicznie opowiadał się za ograniczaniem wolności wypowiedzi twórców kultury^[5]. Kazimierz Orłoś określił go jako „czołowego krytyka literackiego pozostającego na usługach władzy”^[6].

Zmarł 19 października 2013. Został pochowany 25 października 2013 na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Katowicach ul. Murckowskiej^[7].

Wybrane publikacje

• Działalność oświatowa i literacka Juliusza Ligonia, Katowice 1962
• Jan Kupiec - poeta z łąki, Katowice 1963
• Katowickie środowisko literackie w latach 1945-1967 (współautor: Mirosław Fazan), Katowice 1969
• Trwanie i powrót. Szkice o literaturze Ziem Zachodnich, Poznań 1969
• Paukszta, Warszawa 1976

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi^[2]
• Złota honorowa odznaka Trybuny Robotniczej (1978)^[8]
• Order Sztandaru Pracy I klasy (Niemcy Wschodnie, 1986)^[9]
• Nagroda „Trybuny Ludu” (1974)^[10].
• Nagroda im. Karola Miarki (1984)^[11]

Życie prywatne

Jego synem jest socjolog Tomasz Nawrocki.