Wodnicha tarczowata

Wodnicha tarczowata (Hygrophorus discoideus (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)^[1].

Wodnicha tarczowata

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	wodnichowate
Rodzaj	wodnicha
Gatunek	wodnicha tarczowata
Nazwa systematyczna
Hygrophorus discoideus (Pers.) Fr. Epicrisis systematis mycologici (Upsaliae): 323 (1838) [1836-1838]

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrophorus, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus discoideus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1838 r.^[1]

Synonimy^[2]:

• Agaricus discoideus Pers. 1801
• Limacium discoideum (Pers.) P. Kumm. 1871

Nazwę polską nadali w 1983 r. Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 2–6 cm, za młodu łukowaty, później rozpostarty, czasami z niewielkim garbkiem na środku. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym silnie śluzowaty, błyszczący, w stanie suchym lepki, gładki. Powierzchnia początkowo biała, potem przebarwia się na żółto lub jasnoróżowo^[4].

Blaszki

Lekko zbiegające, białawe^[4].

Trzon

Wysokość 4–7 cm, grubość 0,6–1 cm, walcowaty, zazwyczaj z wrzecionowatą podstawą, początkowo pełny, potem pusty. Powierzchnia biaława z brązowymi włókienkami, pod kapeluszem łuszcząca się^[4].

Miąższ

O barwie od białawej do kremowej^[4].

Cechy mikroskopijne

Zarodniki eliptyczne, gładkie, o rozmiarach 6–8 × 4–5 μm^[4].

Występowanie i siedlisko

Wodnicha tarczowata występuje w Europie i Ameryce Północnej^[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. notowana tylko na dwóch stanowiskach (Hala Śmietanowa w Beskidzie Żywieckim i w Pienińskim Parku Narodowym)^[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[6]. Wymieniona jest także na liście gatunków zagrożonych w Holandii^[3].

Siedlisko: lasy iglaste (świerkowe), preferuje gleby wapienne. Owocniki od września do listopada^[4].