Wojciech Biliński (oficer)

Wojciech Biliński (ur. 19 kwietnia 1903 w Czajkach, zm. ?) – polski jeździec, kapitan artylerii Wojska Polskiego II RP, podpułkownik Polskich Sił Zbrojnych.

Wojciech Biliński

Wojciech Biliński nagrodzony Pucharem Prezydenta (1935)
podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1903 Czajki
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne w ZSRR Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	5 Dywizjon Artylerii Konnej, Centrum Wyszkolenia Artylerii, 5 Pułk Artylerii Lekkiej, 5 Wileński Pułk Artylerii Lekkiej, 3 Karpacki Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku, szef sztabu, dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

XI Międzynarodowe Zawody Hippiczne o "Puchar Narodów" w Warszawie 1938 - Wojciech Biliński na koniu Florek Siłacz

IV Jeździeckie Mistrzostwa Polski w Warszawie - kpt. Wojciech Biliński odbiera nagrodę; październik 1934.

Syn Walentego. Urodził się 19 kwietnia 1903 w Czajkach, pow. Nasielsk^[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923^[2], a następnie do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925^[3][4]. W latach 20. był oficerem 5 dywizjonu artylerii konnej w Krakowie^[5][6], W 1932 był w kadrze Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu^[7]. Później awansowany do stopnia kapitana artylerii. W latach 1933–1938 służył w 4 dywizjonie artylerii konnej^[8].

Uprawiał jeździectwo i startował w zawodach. Zdobywał nagrody, m.in. podczas zawodów na polskim wybrzeżu zdobył Puchar Prezydenta^[9], na IV Jeździeckich Mistrzostwach Polski w Warszawie w 1934^[10].

Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Pod koniec 1941 w stopniu kapitana był zastępcą dowódcy i szefem sztabu 5 pułku artylerii lekkiej. Po ewakuacji z obszaru ZSRR został oficerem Polskich Sił Zbrojnych i w stopniu majora pełnił funkcję zastępcy dowódcy macierzystej jednostki, przemianowanej na 5 Wileński pułk artylerii lekkiej. Brał udział w bitwie o Monte Cassino. Od 23 listopada 1944 sprawował stanowisko dowódcy 3 Karpackiego pułku artylerii lekkiej (w tym czasie awansowany na podpułkownika), aż do rozformowania jednostki^[11].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 11299^[12]
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[13]
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 20667^[14]