Wojciech Górski (pedagog)

Wojciech Górski (ur. 23 kwietnia 1849 w Lekarcicach, zm. 11 lutego 1935 w Warszawie) – polski pedagog, założyciel szkoły średniej w Warszawie oraz szkoły podstawowej w Pamiątce.

Wojciech Górski

Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1849 Lekarcice
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1935 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	nauczyciel, pedagog
Narodowość	polska
Małżeństwo	Aniela
Dzieci	Maria
Odznaczenia

Życiorys

Syn Leonarda Antoniego i Marii Magdaleny z Burskich. W 1867 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości I Gimnazjum na Nowolipkach^[1]. W tym roku podjął studia w Szkole Głównej (od 1869 Cesarski Uniwersytet Warszawski) na kierunku matematycznym na wydziale fizyko-matematycznym^[2]

W 1877 założył w Warszawie cztero-, a potem sześcioklasową szkołę realną. W 1883 szkoła została przeniesiona do budynku przy ulicy Hortensji 2, gdzie działała do 1939. W 1905 szkoła została przekształcona w ośmioklasowe gimnazjum filologiczne, późniejsze Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego. Od 1927 szkoła działała na prawach fundacji. W szkole wprowadził system semestralny – promocje odbywały się dwa razy w roku. Do grona nauczycielskiego należeli m.in.: Roman Ingarden, Stanisław Szober, Witold Doroszewski, Norbert Barlicki i in.

Ogłosił wiele prac z zakresu pedagogiki. W 1928 ufundował i wyposażył pięcioklasową szkołę eksperymentalną we wsi Pamiątka k. Tarczyna (obecnie Zespół Szkół im. Wojciecha Górskiego w Pamiątce).

Jego żoną była Aniela z domu Skrzypińska^[3][4]. Mieli córkę Marię (zm. 1930)^[5].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[6] (kwatera 67-5-21)^[7].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1927)^[8]

Upamiętnienie

Na przełomie 1936/1937 przemianowano ulicę Hortensji na ulicę Wojciecha Górskiego^[9][10]. Byli wychowankowie gimnazjum utworzyli Fundację Wojciecha i Anieli małż. Górskich^[11]. Po upadku powstania warszawskiego budynek uległ całkowitemu zniszczeniu. Po wojnie szkoła działała krótko przy ul. Emilii Plater, od 1947 w budynku przy ul. Smolnej (obecne Liceum im. Zamoyskiego). W 1957 jego miejscu postawiono popiersie pedagoga, które pierwotnie w 1937 ustanowiono w gmachu szkoły^[12].