Wojciech Kowalczyk

Wojciech Kowalczyk (ur. 14 kwietnia 1972 w Warszawie) – polski piłkarz, który występował na pozycji napastnika, reprezentant Polski, srebrny medalista olimpijski z Barcelony, po zakończeniu kariery ekspert piłkarski w mediach sportowych.

Zobacz też: inne znaczenia.

Wojciech Kowalczyk

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1972 Warszawa
Wzrost	182 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub Olimpia Warszawa 1985–1990 Polonez Warszawa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1990–1994 Legia Warszawa 109 (39) 1994–1999 Real Betis 62 (14) 1998–1999 Las Palmas 28 (6) 2001 Legia Warszawa 15 (3) 2001–2002 Anorthosis 27 (24) 2003–2004 APOEL 16 (3) W sumie: 257 (89)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1991–1999  Polska 39 (11) 1992 Polska IO 6 (4) W sumie: 45 (15)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie srebro Barcelona 1992 piłka nożna

Kariera klubowa

Od najmłodszych lat związany z drużynami warszawskimi. Ukończył sześć klas szkoły podstawowej. Zaczynał w Olimpii, po czym przez kilka lat występował w Polonezie. W listopadzie 1990 r. trafił do warszawskiej Legii. Przełomowym wydarzeniem w karierze zawodnika był występ w rewanżowym meczu 1/4 finału Pucharu Zdobywców Pucharów z Sampdorią 20 marca 1991, w którym zdobył dwie bramki, zapewniając Legii awans do półfinału. Wkrótce trafił do reprezentacji Polski, w której zadebiutował 21 sierpnia 1991 w meczu ze Szwecją.

W 1992 wraz z olimpijską reprezentacją Polski wywalczył srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie. Po przegranym dwumeczu z Hajdukiem Split – po którym Legii nie udało się awansować do Ligi Mistrzów – został wystawiony na listę transferową, a we wrześniu 1994 – w trakcie sezonu 1994/1995 – za 1 750 000 USD przeniósł się do hiszpańskiego Realu Betis. Później występował także w hiszpańskim UD Las Palmas (1998–1999), ponownie w Legii (2001) oraz na Cyprze w drużynach Anorthosis Famagusta (2001–2003) oraz APOEL Nikozja (2003–2004). W sezonie 2004/2005 niezwiązany z żadnym klubem. Od początku sezonu 2005/2006 występował w grającym w rozgrywkach A-klasy klubie AZS Absolwent UW Warszawa (wraz z innym byłym piłkarzem Legii – Krzysztofem Iwanickim).

Największe sukcesy odniósł w barwach Legii. Ogółem wystąpił w drużynie Legii w 151 meczach i zdobył 54 bramki. Wywalczył mistrzostwo Polski w 1994, 1995 i 2002, Puchar Polski i Superpuchar w 1994. W barwach drużyny Anorthosis Famagusta zdobył Puchar Cypru i tytuł króla strzelców ligi w 2002, a z kolei wraz z zespołem APOEL Nikozja – mistrzostwo Cypru w 2004 roku.

Uważany za błyskotliwego napastnika, świetnie spisywał się w meczach Legii, jednak nie udało mu się zrobić międzynarodowej kariery. Znany był z niepokornego charakteru. W 1993 po odebraniu Legii tytułu mistrza Polski zrezygnował na pewien czas z występów w drużynie narodowej. Dwukrotnie, w 1996 i 1997, wchodził w ostry konflikt z trenerem kadry narodowej Antonim Piechniczkiem. Uważa się, że najlepiej rozumiał się z trenerem Januszem Wójcikiem, z którym współpracował w olimpijskiej reprezentacji Polski (1991–1992), w Legii (1992–1993) oraz w reprezentacji Polski seniorów (1997–1999).

W 2018 został grającym menadżerem Klubu Towarzysko-Sportowego Weszło^[1][2].

Inna działalność

Wraz z dziennikarzem sportowym Krzysztofem Stanowskim napisał książkę „Kowal. Prawdziwa historia”. Początkowo była dostępna w odcinkach na łamach Przeglądu Sportowego i Tempa. W całości została wydana w 2003 roku nakładem wydawnictwa „Zysk i s-ka”. Książka wzbudziła wiele kontrowersji, gdyż autor szczerze ukazuje kulisy funkcjonowania środowiska piłkarskiego w Polsce. Popularność piłkarza, bezpośredniość, szczerość i jego cięty język sprawiły, że książka była jednym z bestsellerów w 2003 roku, a w 2012 została wznowiona nakładem wydawnictwa „Buchmann”.

Współpracował z redakcją stacji telewizyjnej o profilu sportowym Polsat Sport, w której zajmował się analizą i komentarzem wydarzeń piłkarskich^[3]. W 2017 roku telewizja Polsat zakończyła współpracę z Kowalczykiem, powodem tej decyzji były wulgarne wpisy piłkarza na Twitterze odnoszące się do spraw politycznych^[4].

W 2018 roku rozpoczął publikację felietonów na portalu Weszło.com^[5]. W marcu tego samego roku rozpoczął współpracę z radiem internetowym Weszło FM^[6], które przestało nadawać w lutym 2022 roku^[7] (sam Kowalczyk był jednym z uczestników audycji pożegnalnej^[8]). Kowalczyk współpracuje również z Kanałem Sportowym^[9][10]. W 2024 podjął współpracę z założonym przez Krzysztofa Stanowskiego Kanałem Zero^[11].

Reprezentacja Polski

W reprezentacji Polski w latach 1991–1999 wystąpił w 39 meczach, zdobył 11 goli. Ostatnią jego bramką była strzelona 10 lutego 1999 roku w zremisowanym 1:1 meczu z Finlandią. Była to zarazem 1000 bramka reprezentacji Polski w meczu oficjalnym (strzelił ją w 1. minucie spotkania).

lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	21 sierpnia 1991	Gdynia	Szwecja	2-0	towarzyski	90'
2.	11 września 1991	Eindhoven	Holandia	1-1	towarzyski	od 72'
3.	13 listopada 1991	Poznań	Anglia	1-1	elim. Euro 1992	od 79'
4.	19 maja 1992	Salzburg	Austria	4-2	towarzyski	90'
5.	26 sierpnia 1992	Pietarsaari	Finlandia	0-0	towarzyski	od 55'
6.	9 września 1992	Mielec	Izrael	1-1	towarzyski	90'
7.	23 września 1992	Poznań	Turcja	1-0	elim. MŚ 1994	od 62'
8.	14 października 1992	Rotterdam	Holandia	2-2	elim. MŚ 1994	do 67'
9.	26 listopada 1992	Buenos Aires	Argentyna	0-2	towarzyski	90'
10.	29 listopada 1992	Montevideo	Urugwaj	1-0	towarzyski	od 46'
11.	1 lutego 1993	Nikozja	Cypr	0-0	towarzyski	90'
12.	3 lutego 1993	Ramat Gan	Izrael	0-0	towarzyski	90'
13.	27 października 1993	Stambuł	Turcja	1-2	elim. MŚ 1994	do 54'
14.	17 listopada 1993	Poznań	Holandia	1-3	elim. MŚ 1994	90'
15.	9 lutego 1994	Santa Cruz de Tenerife	Hiszpania	1-1	towarzyski	90'
16.	23 marca 1994	Saloniki	Grecja	0-0	towarzyski	do 45'
17.	4 maja 1994	Kraków	Węgry	3-2	towarzyski	90'
18.	17 maja 1994	Katowice	Austria	3-4	towarzyski	do 45'
19.	17 sierpnia 1994	Radom	Białoruś	1-1	towarzyski	do 45'
20.	4 września 1994	Ramat Gan	Izrael	1-2	elim. Euro 1996	90'
21.	25 kwietnia 1995	Zabrze	Izrael	4-3	elim. Euro 1996	90'
22.	7 czerwca 1995	Zabrze	Słowacja	5-0	elim. Euro 1996	do 45'
23.	29 czerwca 1995	Recife	Brazylia	1-2	towarzyski	do 63'
24.	16 sierpnia 1995	Paryż	Francja	1-1	elim. Euro 1996	do 61'
25.	1 maja 1996	Mielec	Białoruś	1-1	towarzyski	90'	kpt.
26.	2 czerwca 1996	Moskwa	Rosja	0-2	towarzyski	do 39'	kpt.
27.	26 lutego 1997	Goiânia	Brazylia	2-4	towarzyski	od 46'
28.	12 marca 1997	Ostrawa	Czechy	1-2	towarzyski	do 80'
29.	2 kwietnia 1997	Chorzów	Włochy	0-0	elim. MŚ 1998	od 44'
30.	6 września 1997	Warszawa	Węgry	1-0	towarzyski	90'
31.	24 września 1997	Olsztyn	Litwa	2-0	towarzyski	do 69'
32.	7 października 1997	Kiszyniów	Mołdawia	3-0	elim. MŚ 1998	do 60'
33.	25 marca 1998	Warszawa	Słowenia	2-0	towarzyski	do 69'
34.	22 kwietnia 1998	Osijek	Chorwacja	1-4	towarzyski	do 79'
35.	10 listopada 1998	Bratysława	Słowacja	3-1	towarzyski	do 81'
36.	3 lutego 1999	Ta’ Qali	Malta	1-0	towarzyski	do 71'
37.	10 lutego 1999	Ta’ Qali	Finlandia	1-1	towarzyski	90'
38.	27 marca 1999	Londyn	Anglia	1-3	elim. Euro 2000	od 68'
39.	31 marca 1999	Chorzów	Szwecja	0-1	elim. Euro 2000	od 70'