Wysoka (powiat strzelecki)

Wysoka (dodatkowa nazwa w j. niem. Wyssoka; niem. Wyssoka, 1933–1945 Hohenkirch^[3]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Leśnica. Wieś Wysoka leży na północny zachód od Leśnicy Opolskiej, na północnym stoku grzbietu Chełma.

Wysoka

wieś
Kościół pw. św. Floriana
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	strzelecki
Gmina	Leśnica
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	47-154[1]
Tablice rejestracyjne	OST
SIMC	0498069
Położenie na mapie gminy Leśnica Wysoka
Położenie na mapie Polski Wysoka
Położenie na mapie województwa opolskiego Wysoka
Położenie na mapie powiatu strzeleckiego Wysoka
50°28′24″N 18°10′15″E[2]

We wsi znajduje się nieczynny kamieniołom wapieni środkowego triasu (warstwy górażdżańskie)^[4]

Nazwa

Według niemieckiego nauczyciela Heinricha Adamy’ego pierwotnie polska nazwa wsi Wysoka pochodzi od polskiego słowa „wysokość” i oznacza po niemiecku „hochgelegener Ort”, (pol. 'wysoko położona miejscowość')^[5]. W 1933 roku zmieniono niemiecką nazwę urzędową na Hohenkirch^[3].

Historia

W rejonie wsi znane są stanowiska górnego paleolitu^[4]. Teren Wysokiej był zasiedlony w okresie średniowiecza. Potwierdza to odkryte tutaj grodzisko z XIII wieku. Pierwszy raz Wysoka została wymieniona w dokumencie Henryka Brodatego z 1234 roku jako „Visoka”. Należała ona wtedy do klasztoru w Czarnowąsach. Kościół w Wysokiej po raz pierwszy wzmiankowano w 1371 roku. W 1421 roku właścicielem Wysokiej był Petrasz Stral. Około roku 1444 wybudowano tutaj drugi kościół. W 1474 roku ówcześni właściciele wsi zostali powieszeni w lesie koło Wysokiej, a ich zamek zburzono. Była to kara za dokonywane przez nich na drogach rabunki, których ofiarą padali kupcy. Wysoka była od 1630 roku przez następne 100 lat własnością rodziny von Gaschin. W 1799 roku właścicielem wioski został Baltazar von Thun.

Według danych z 1817 roku w Wysokiej było 27 zagrodników, 9 chałupników. W 1843 roku wymienia się w Wysokiej następujące obiekty: zamek, folwark, gorzelnię, browar, wapiennik i 4 gospody. Wioska miała także 13 rzemieślników i jednego kupca. Obszar dworski pozostawał własnością rodziny von Thun aż do 1927 roku. Do 1933 roku wioska nosiła urzędową nazwę Wyssoka, później do 1945 roku – Hohenkirch. Na terenie Wysokiej oprócz kościoła parafialnego św. Floriana cennymi zabytkami są również późnobarokowa rzeźba św. Trójcy z 1748 roku oraz murowany wiatrak typu holenderskiego.

W 1910 roku 551 mieszkańców mówiło w języku polskim, natomiast 38 mieszkańców posługiwało się językiem niemieckim. W wyborach komunalnych w listopadzie 1919 roku oddano 88 głosów na listę polską, co pozwoliło na zdobycie 4 z 9 mandatów. W Wysokiej działało gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego Sokół”. Podczas plebiscytu w 1921 roku we wsi uprawnionych do głosowania było 405 mieszkańców (w tym 84 emigrantów). Za Polską głosowało 108 osób, natomiast za Niemcami 288 mieszkańców. W III powstaniu śląskim miejscowość 7 maja została zajęta przez baon prudnicki Jana Faski z Podgrupy „Bogdan”. Tego samego dnia, w wyniku niemieckiego kontrataku, Wysoka została chwilowo utracona. Ponownie zdobyto ją 8 maja. 21 maja, podczas wielkiej ofensywy z Gogolina w kierunku Góry św. Anny wieś została ostatecznie zajęta przez Niemców^[6].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.

Rozwój liczby mieszkańców Wysokiej

• 1817: 244 mieszkańców
• 1910: 589 mieszkańców
• 1996: 417 mieszkańców

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[7]:

• kościół par. pw. św. Floriana, z XV/XVI, l. 1933-1934, wypisany z księgi rejestru
• domy nr 20 (d. 24), nr 46 (d. 26), z XVIII/XIX w., nie istnieją.