Wyspy Egejskie

Wyspy Egejskie (gr. Νησιά Αιγαίου, tur: Ege Adaları) – ogólna nazwa wysp położonych na Morzu Egejskim. Ich łączna powierzchnia (wraz z nieuwzględnianymi przez niektóre źródła wyspami) to około 9,1 tys. km²^[1]. Wyspy te dzielą się na kilka archipelagów:

• Cyklady,
• Dodekanez,
• Kreta i wyspy przybrzeżne,
• Sporady Północne (wraz z Eubeą),
• Wyspy Sarońskie,
• Niektórzy geografowie wyróżniają także Sporady Południowe – obejmujące wyspy Ikaria, Samos oraz archipelag Dodekanez – łącznie, niektórzy zaliczają do nich także wyspy Chios i Lesbos^[2],

Wyspy Egejskie

oraz kilka innych wysp i wysepek nie tworzących archipelagów.

Większość wysp Morza Egejskiego należy do Grecji. Dwie zamieszkane wyspy – Imroz i Bozca oraz drobne niezamieszkane wysepki u wybrzeży Azji Mniejszej należą do Turcji. Zdecydowana większość terytorium greckich Wysp Egejskich jest częścią jednego z dwóch regionów administracyjnych: Wyspy Egejskie Północne i Wyspy Egejskie Południowe. Oprócz tego Wyspy Sarońskie przynależą do regionu Attyka, Eubea do regionu Grecja Środkowa, zaś Kreta i jej wyspy przybrzeżne stanowią samodzielny region.

Gospodarka opiera się na turystyce, a także na rolnictwie: uprawa m.in. winorośli, oliwek, drzew cytrusowych, hodowla owiec i kóz. Na wyspach znaczenie ma też górnictwo, m.in.: boksytów, marmurów, rud antymonu, chromu, żelaza i manganu^[3].

Zobacz też

• wyspy Grecji