Xenodidymella applanata

Xenodidymella applanata (Niessl) Qian Chen & L. Cai. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes^[1]. Saprotrof i pasożyt roślin. U malin wywołuje chorobę o nazwie przypąkowe zamieranie pędów maliny^[2].

Xenodidymella applanata

Objawy zaawansowanej choroby na pędzie maliny
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Dothideomycetes
Rząd	Pleosporales
Rodzina	Didymellaceae
Rodzaj	Xenodidymella
Gatunek	Xenodidymella applanata
Nazwa systematyczna
Xenodidymella applanata (Niessl) Qian Chen & L. Cai Studies in Mycology 82: 205 (2015)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Xenodidymella, Didymellaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1875 r. Gustav Niessl von Mayendorf, nadając mu nazwę Didymosphaeria applanata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Qian Chen i L. Cai w 2015 r.^[1]

Synonimy^[3]:

• Ascochyta argillacea (Bres.) Bondartsev 1921
• Cercidospora applanata (Niessl) Kuntze 1898
• Didymella applanata (Niessl) Sacc. 1882
• Didymella applanata (Niessl) Sacc. 1882 var. applanata
• Didymella applanata var. strobiligena Feltgen 1901
• Didymosphaeria applanata Niessl 1875
• Endophlaea applanata (Niessl) Cooke 1889
• Mycosphaerella rubina (Peck) House 1921
• Phoma argillacea (Bres.) Aa & Boerema 2002
• Phyllosticta argillacea Bres. 1894
• Sphaerella rubina Peck 1897
• Sphaeria applanata (Niessl) W. Phillips & Plowr.

Morfologia

Patogen rozwija się w tkankach porażonych pędów malin. W ich kolenchymie forma płciowa (teleomorfa) tworzy kuliste, nieco spłaszczone, ciemnobrunatne, grubościenne pseudotecja o wysokości 125–145 μm i szerokości 185–225 μm. Na przekroju poprzecznym ściana pseudotecjum ma nieregularną grubość 16–20 μm i składa się z 2–5 zewnętrznych ciemnobrązowych, grubościennych komórek i kilku wewnętrznych lekko wybarwionych lub hialinowych, stycznie spłaszczonych i cienkościennych komórek^[4]. Na wewnętrznej powierzchni pseudotecjum powstaje 20–50 cylindrycznych, bitunikowych worków o rozmiarach 60–70 × 10–12 μm. Pomiędzy workami znajdują się hialinowe wstawki o średnicy 2–3 μm. W workach powstają bezbarwne, dwukomórkowe askospory o rozmiarach 16,5 × 5,6 μm^[2].

Anamorfa wytwarza ciemnobrunatne, gruszkowate, zanurzone w tkankach żywiciela pyknidia o rozmiarach 200–250 μm. Ich zbudowana z pseudoparenchymy ściana składa się z kilku warstw komórek. Najbardziej zewnętrzna warstwa ma barwę od żółtobrązowej do ciemnobrązowej. Komórki konidiotwórcze są hialinowe, półowalne, konidia tworzą się enteroblastyczne. Są jednokomórkowe, bezbarwne, krótkocylindryczne i mają rozmiar 4–7 2–3,5 μm^[4].