Zaklęsłość Sosnowicka

Zaklęsłość Sosnowicka (845.14) – mezoregion fizycznogeograficzny we wschodniej Polsce, środkowa część Polesia Podlaskiego, położona pomiędzy dolinami Bugu (na wschodzie) a Tyśmienicy (na zachodzie); równinami Kodeńską i Parczewską (na północy) a Garbem Włodawskim (na południu).

Zaklęsłość Sosnowicka

Megaregion	Niż Wschodnioeuropejski
Prowincja	Niż Wschodniobałtycko-Białoruski
Podprowincja	Polesie
Makroregion	Polesie Zachodnie
Mezoregion	Zaklęsłość Sosnowicka
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. lubelskie

Region jest piaszczystą i podmokłą zaklęsłością (obniżeniem), osiągającą wysokość od 150 do 160 m n.p.m. W tym mało zróżnicowanym hipsometrycznie obszarze najstarszymi (zlodowacenie południowopolskie i środkowopolskie), najwyżej położonymi elementami rzeźby są polodowcowe równiny zbudowane z glin zwałowych i piaszczysto-żwirowe równiny sandrowe. Młodszy (zlodowacenie północnopolskie), niższy poziom akumulacyjny tworzą mułowe i piaszczyste równiny jeziorne, a najmłodszym (holoceńskim) i najniżej położonym są dna dolin rzecznych, które budują torfy^[1].

Naturalnymi ciekami na terenie regionu są Zielawa (dopływ Krzny) oraz Piwonia (dopływ Tyśmienicy). Przez środkową część Zaklęsłości Sosnowickiej przebiega fragment Kanału Wieprz-Krzna. Na wschód od kanału znajduje się grupa niewielkich jezior i stawów, m.in. Jezioro Białe Sosnowickie o powierzchni 145 ha.

Na gliniastych osadach polodowcowych wykształciły się gleby płowe i brunatne, na osadach piaszczystych różnej genezy (wodnolodowcowej i jeziornej) gleby rdzawe i bielicowe, zaś na namułach i torfach dolin rzecznych gleby hydromorficzne^[1].

Region pokrywają przeważnie łąki i lasy łęgowe, poprzecinane siecią kanałów melioracyjnych. Zaklęsłość Sosnowicka jest regionem słabo zaludnionym, charakteryzującym się brakiem miast. Nazwa regionu pochodzi od wsi Sosnowica, która jednak leży w obrębie Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej. Główną miejscowością w Zaklęsłości Sosnowickiej jest Hanna.