Zaleszczotek czepny

Zaleszczotek czepny^[1] (Lamprochernes nodosus) – gatunek zaleszczotka z rodziny Chernetidae.

Zaleszczotek czepny

Lamprochernes nodosus
(Schrank, 1803)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	zaleszczotki
Podrząd	Iocheirata
Nadrodzina	Cheliferoidea
Rodzina	Chernetidae
Podrodzina	Lamprochernetinae
Rodzaj	Lamprochernes
Gatunek	zaleszczotek czepny
Synonimy Chelifer nodosus Schrank, 1803 Chelifer parasita Hermann, 1804 Chelifer reussii C.L. Koch, 1843 Chernes reussii (C.L. Koch, 1843) Chelifer corallinus Loew, 1845 Chelifer inaequalis Curtis, 1849 Chernes bohemicus Stecker, 1874 Chernes (Lamprochernes) nodosus (Schrank, 1803) Chelifer (Chernes) nodosus Schrank, 1803 Chelifer (Chelanops) nodosus (Schrank, 1803) Chelanops nodosus (Schrank, 1803)

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1803 roku przez Franza von Paulę Schranka pod nazwą Chelifer nodosus. W 1882 roku Ödön Tömösváry przeniósł go do podrodzaju Chernes (Lamprochernes), który później wyniesiony został do rangi osobnego rodzaju^[2].

Morfologia

Zaleszczotek ten osiąga od 1,5 do 2,5 mm długości ciała. Ubarwienie ma połyskująco jasnobrązowe^[1]. Prosomę ma nakrytą karapaksem o zarysie prostokątnym i powierzchni niemal całkiem gładkiej. Na karapaksie nie występuje cucullus, a poprzeczna bruzda subbazalna jest słabo zaznaczona^[3]. Pozbawiony jest oczu^[1]. Niektóre tergity i sternity są przynajmniej częściowo podzielone. Porastające ciało i nogogłaszczki szczecinki są długie, delikatnie ząbkowane i spiczasto zakończone. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma jeden lub dwa ząbki położone przedwierzchołkowo oraz szczecinkę galealną położoną subdystalnie. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce o palcach z dodatkowym ząbkowaniem. Gruczoły jadowe obecne są w palcach ruchomych, natomiast palce nieruchome są ich pozbawione. W przypadku palca nieruchomego odległość między trichobotrium it a czubkiem palca jest większa niż odległość między trichobotriami ist i isb. Udo nogogłaszczka osiąga od 0,41 do 0,63 mm długości. Krętarz nogogłaszczka wyposażony jest w tępo zaokrąglony guzek. Wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione są kolców na biodrach. Czwarta para odnóży ma golenie zaopatrzone w umieszczoną dość odsiebnie szczecinkę dotykową^[3].

Ekologia i występowanie

Pajęczak ten zasiedla tereny lesiste, jak i otwarte, także związane z działalnością człowieka. Bytuje w ściółce, na drzewach i w pryzmach kompostwych. Do przemieszczania się na większe odległości wykorzystuje forezę^[1].

Gatunek ten zamieszkuje Palearktykę, krainę orientalną i krainę etiopską. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Malty, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Grecji i Rosji. Z Azji podawany jest z Izraela, Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, Iranu, Kirgistanu, Indii i Sri Lanki. W Afryce stwierdzono jego występowanie w Algierii, Tunezji, Ghanie, Kongu i Demokratycznej Republice Konga^[2].