Zbigniew Kaczmarek (sztangista)

Zbigniew Tadeusz Kaczmarek (ur. 21 lipca 1946 w Tarnowskich Górach, zm. 15 maja 2023 w Hanowerze^[1]) – polski sztangista, brązowy medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy.

Ten artykuł dotyczy sztangisty. Zobacz też: Zbigniew Kaczmarek.

Zbigniew Kaczmarek

Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1946 Tarnowskie Góry
Data i miejsce śmierci	15 maja 2023 Hanower
Wzrost	164 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Monachium 1972 podnoszenie ciężarów (waga lekka) Mistrzostwa świata złoto Columbus 1970 waga lekka złoto Lima 1971 waga lekka srebro Manila 1974 waga lekka srebro Moskwa 1975 waga lekka srebro Gettysburg 1978 waga lekka brąz Warszawa 1969 waga lekka brąz Monachium 1972 waga lekka brąz Stuttgart 1977 waga lekka Mistrzostwa Europy złoto Moskwa 1975 waga lekka złoto Berlin 1976 waga lekka srebro Sofia 1971 waga lekka srebro Konstanca 1972 waga lekka srebro Werona 1974 waga lekka srebro Stuttgart 1977 waga lekka brąz Warszawa 1969 waga lekka brąz Szombathely 1970 waga lekka brąz Madryt 1973 waga lekka brąz Hawierzów 1978 waga lekka Odznaczenia

Kariera

Startował w wadze lekkiej (do 67,5 kg). Treningi rozpoczął w LZS Tarnowskie Góry; przez większość kariery (1965–1981) bronił barw Górnika Siemianowice. Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1969 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Warszawie zdobył brązowy medal w wadze lekkiej. W zawodach tych lepsi byli tylko Waldemar Baszanowski oraz Węgier János Bagócs. Następnie zdobywał złote medale na mistrzostwach świata w Columbus w 1970 roku i mistrzostwach świata w Limie rok później.

W 1972 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Monachium, zajmując trzecie miejsce w wadze lekkiej. Tym razem wyprzedzili go Mucharbij Kirżynow z ZSRR i Mładen Kuczew z Bułgarii. W 1974 roku zajął drugie miejsce na mistrzostwach świata w Manili, wynik ten powtarzając na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Moskwie. W obu przypadkach lepszy okazywał się tylko Petro Korol z ZSRR. W 1976 roku wystąpił na igrzyskach w Montrealu, gdzie pierwotnie zajął pierwsze miejsce. W trakcie kontroli dopingowej w jego organizmie wykryto niedozwolone środki (steroidy anaboliczne), za co został zdyskwalifikowany^[2].

Kolejny medal zdobył podczas mistrzostw świata w Stuttgarcie w 1977 roku, zajmując trzecie miejsce za Kubańczykiem Roberto Urrutią i Siergiejem Piewznierem z ZSRR. Ostatni sukces osiągnął w 1978 roku, zdobywając srebrny medal na mistrzostwach świata w Gettysburgu. Rozdzielił tam na podium Bułgara Janko Rusewa i Güntera Ambraßa z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku, kończąc rywalizację na szóstej pozycji. Ponadto zdobył dziesięć medali na mistrzostwach Europy: złoty w 1976 roku, srebrne w latach 1971, 1972, 1974, 1975 i 1977 oraz brązowe w latach 1969, 1970, 1973 i 1978^[3].

Pięciokrotnie był mistrzem Polski.

W 1981 roku wyjechał do Niemiec Zachodnich, startował w wadze lekkiej i średniej zdobywając kilka tytułów mistrza Niemiec. Zmarł 15 maja 2023 w Hanowerze. 29 maja został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Tarnowskich Górach^[4]

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1972)^[5]