Zbrodnia w Zambrowie

Zbrodnia w Zambrowie – zbrodnia wojenna dokonana przez oddział Wehrmachtu na jeńcach wojennych Wojska Polskiego podczas agresji III Rzeszy na Polskę w 1939.

Zbrodnia w Zambrowie

Pomnik ku czci żołnierzy 71 pp 18 DP poległych we wrześniu 1939 r.. Niektórzy żołnierze tego pułku byli wśród więźniów i ofiar opisywanej zbrodni na jeńcach.
Państwo	Polska
Miejsce	Zambrów
Data	13–14 września 1939
Liczba zabitych	ok. 200
Liczba rannych	ok. 100
Typ ataku	masakra
Sprawca	Wehrmacht
Położenie na mapie Polski w 1939 r. miejsce zdarzenia
52°59′12″N 22°14′53″E

Podczas kampanii wrześniowej w 1939, w Zambrowie doszło do masakry 200^[1] polskich żołnierzy, zastrzelonych przez straż niemiecką.

10-13 września 1939, w rejonie Zambrowa walki z siłami Wehrmachtu (XIX Korpus Pancerny gen. Guderiana), toczyła 18 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego, dowodzona przez płk. Stefana Kosseckiego. Znaczna przewaga wojskowa wroga spowodowała rozbicie dywizji, której pozostali żołnierze (kilka tysięcy ludzi z 18 DP w tym z: 33, 71 i 42 Pułku Piechoty, 18 Pułku Artylerii Lekkiej, 18 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej, Batalionu Obrony Narodowej „Kurpie” i innych jednostek dywizyjnych), zostali spędzeni na plac ćwiczebny koszar wojskowych w Zambrowie.

13 września Niemcy zgromadzili w ten sposób ok. 4000 polskich żołnierzy, pilnowanych przez jednostki Wehrmachtu. W czterech rogach placu, oświetlanego w nocy przez reflektory, ustawiono karabiny maszynowe. Poza placem znajdowały się konie z rozbitych polskich oddziałów^[2].

W nocy z 13 na 14 września Niemcy zakomunikowali polskim jeńcom, iż każdy kto w nocy wstanie ze swego miejsca, zostanie natychmiast zastrzelony^[1]. Nieoczekiwanie w godzinach nocnych na plac wpadły przestraszone konie, w reakcji na to polscy żołnierze podrywali się z miejsc, aby uniknąć stratowania i śmierci. Załoga niemiecka natychmiast otworzyła ogień, ostrzał trwał ok. 10 minut. 14 września rano okazało się, iż zginęło w ten sposób 200^[1] żołnierzy polskich, a dalszych 100^[1] zostało rannych. Świadkowie, którzy ocaleli z masakry, twierdzili, iż konie zostały celowo przestraszone m.in. oślepiającym światłem z reflektorów i wpadły na plac w panice, a cały mord został w ten sposób celowo zaplanowany i zorganizowany^[1] przez Niemców.