Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Zenon Thienel
polski inżynier i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Zenon Thienel (ur. 25 maja 1904 w Tarnopolu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – inżynier budowy dróg i mostów, podporucznik saperów rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Józefa i Jadwigi z Mężyńskich (ur. 1881). Uczęszczał do gimnazjum w rodzinnym Tarnopolu[1]. Absolwent Politechniki Lwowskiej z 1928. Uzyskał tytuł inżyniera o specjalności budowy dróg i mostów.
W Wojsku Polskim ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Saperów w 1932. Został przydzielony do 1 Batalionu Mostów Kolejowych. W 1935 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 15. lokatą w korpusie oficerów rezerwy inżynierii i saperów[2].
Był redaktorem naczelnym i odpowiedzialnym miesięcznika „Życie Technickie” (organ Kół Naukowych Polskiej Młodzieży Akademickiej Wyższych Uczelni Technicznych w Polsce i Wolnym Mieście Gdańsku)[3]. W Katedrze Budowy Kolei Żelaznych na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej był asystentem starszym w roku akademickim 1934/1935[4], następnie adiunktem w roku akademickim 1935/1936[5][6]. Był autorem przebudowy stacji kolejowej Zakopane, przeprowadzonej w latach 1937–1939 z uwagi na odbywające się w Zakopanem Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939[7].
W czasie kampanii wrześniowej po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku[8]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[9], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[10]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3373[9].
Jego matka w 1940 została deportowana (wraz z córką Janiną i synem Stanisławem) przez władze sowieckie na teren obecnego Kazachstanu, gdzie zmarła w 1943[11].
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (20 lipca 1939)[12]
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[13][14][15]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16][17][18].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads