Zofia Kowalewska (pisarka historyczna)

Zofia Kowalewska (ur. 1853 w Baksztach Małych, zm. 1918 w Mińsku) – polska pisarka historyczna, działaczka narodowa, oświatowa i społeczna w guberni mińskiej, ziemianka.

Zofia Kowalewska

Zofia Kowalewska
Data i miejsce urodzenia	1853 Bakszty Małe
Data i miejsce śmierci	22 lutego 1918 Mińsk
Zawód, zajęcie	pisarka
Narodowość	polska
Małżeństwo	Eugeniusz Zawadzki

Życiorys

Zofia Kowalewska z Łętowskich^[1] urodziła się w rodzinie ziemiańskiej w 1853 w Baksztach Małych^[2][3] w guberni mińskiej. Była żoną Eugeniusza Zawadzkiego pochodzącego z powiatu wileńskiego. W swoim majątku, w którym spędziła większość życia, prowadziła działalność oświatową i tajne nauczanie języka polskiego i historii Polski^[2]. Utrwalała ducha polskości wśród okolicznych włościan i dworów^[4].

W swoich książkach opisywała dążenia i nadzieje Polaków podczas powstania styczniowego, życie społeczeństwa polskiego w Mińsku^[2][5]. Napisała książki opowiadające o działalności organizacji powstańczych i dziejach powstańców z 1863 r^[6].

Większość jej książek wydawana była przez księgarnię Józefa Zawadzkiego w Wilnie. Interesowała się folklorem chłopskim i etnografią. Wspierała Polskie Towarzystwo Oświaty i Dobroczynności w Mińsku. Pisała artykuły i nowele w Kurierze Litewskim i Wiśle^[4][7][8][9].

W Tygodniku Ilustrowanym nr 6 z 1918 roku napisano: Umierała, pytając o przebieg walk legionów. Cześć Jej światłej pamięci!^[4]

Zmarła 22 lutego 1918 roku w Mińsku^[4].

Wybrana twórczość

• Obrazki Mińskie 1850-1863, nakładem księgarnia Józefa Zawadzkiego w Wilnie ,1912
• Ze wspomnień wygnańca z roku 1863, nakładem księgarnia Józefa Zawadzkiego w Wilnie, 1912
• Z pamiętników doktora:powieść współczesna, nakładem księgarnia Józefa Zawadzkiego w Wilnie 1913
• Dzieje powstania lidzkiego: wspomnienie o Ludwiku Narbucie, nakładem Wyd. "Dziennika Wileńskiego" w Wilnie, 1934