Zsolt Durkó

Zsolt Durkó (ur. 10 kwietnia 1934 w Segedynie, zm. 2 kwietnia 1997 w Budapeszcie^[1]) – węgierski kompozytor.

Zsolt Durkó

Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1934 Segedyn
Pochodzenie	węgierskie
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1997 Budapeszt
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor

Życiorys

W latach 1955–1960 studiował u Ferenca Farkasa w Akademii Muzycznej w Budapeszcie^[2][3], następnie w latach 1961–1963 w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie u Goffredo Petrassiego^[3]. Po powrocie do Węgier wykładał w latach 1971–1977 w Akademii Muzycznej w Budapeszcie, współpracował też z węgierskim radiem^[3]. Wielokrotnie nagradzany, otrzymał m.in. Premio d’Atri (1963)^[4], nagrodę im. Erkela (1968)^[2][4], nagrodę Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1975)^[2], nagrodę Kossutha (1978)^[3] i nagrodę Bartók-Pásztory (1983)^[3].

Twórczość

Był przedstawicielem muzyki współczesnej, wplatał jednak do swojej twórczości elementy archaizowanej stylizacji, imaginacyjnie nawiązując do tradycyjnych form i technik muzycznych^[2][3]. Język harmoniczny Durkó jest atonalny^[4]. W swoich utworach wykorzystywał fragmenty węgierskiej muzyki ludowej^[1][4].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[2][3])

Utwory orkiestrowe

• Episodi sul tema B-A-C-H (1962–1963)
• Organismi na skrzypce i orkiestrę (1964)
• Una rapsodia ungherese na 2 klarnety i orkiestrę (1964–1965)
• Cantilene na fortepian i orkiestrę (1968)
• Concerto for Orchestra (1970)
• Ballad na orkiestrę młodzieżową (1970)
• Fantázia és utójáték na orkiestrę młodzieżową (1979)
• Quattro dialoghi na 2 perkusistów i orkiestrę (1979)
• Refrains na skrzypce i orkiestrę kameralną (1979)
• Koncert fortepianowy (1980)
• Ornamenti I (1984)
• Ornamenti II (1985)
• Koncert skrzypcowy (1992–1993)

Utwory kameralne

• 11 pezzi per quartetto d’archi (1962)
• Improvvisazioni na kwintet dęty (1965)
• 2 kwartety smyczkowe (165, 1969)
• Symbols na róg i fortepian (1968–1969)
• Colloides na flet i zespół kameralny (1969)
• Quartetto d’ottoni (1970)
• Iconography No. 1 na 2 wiolonczele i klawesyn (1971)
• Iconography No. 2 na róg solo i 7 instrumentów (1971)
• Fire Music na flet, klarnet, fortepian i trio smyczkowe (1971)
• Chamber Music na 2 fortepiany i 11 instrumentów smyczkowych (1972–1973)
• Serenata na 3 harfy (1973)
• Varianti na altówkę i fortepian (1974)
• Turner Illustrations na skrzypce i 14 instrumentów (1976)
• 8 Duos na 2 rogi (1978)
• 5 utworów na tubę i fortepian (1978)
• Movements na tubę i fortepian (1980)
• 3 Essays na klarnet i fortepian (1983)
• Sinfonietta na 10 instrumentów dętych (1983)
• Impromptus na flet i zespół kameralny (1983)
• Clair- obscure na organy i trąbkę (1984)
• Téli zene na flet i zespół kameralny (1984)
• Sekstet na 5 klarnetów i fortepian (1987)
• Oktet dęty (1988)

Utwory fortepianowe

• Psicogramma (1964)
• Chance (1972)
• Microstructures (1973)
• Dwarfs and Giants (1974)

Utwory organowe

• Assonance (1972)
• Andromeda (1980)

Utwory wokalno-instrumentalne

• Dartmouth Concerto na sopran i orkiestrę kameralną (1966)
• Fioriture na chór kameralny i orkiestrę (1966)
• Altamira na chór kameralny i orkiestrę (1967–1968)
• oratorium Halotti beszed na tenora, baryton, chór i orkiestrę (1967–1972)
• Hat tenulmány na chór i fortepian (1970–1972)
• Cantata No. 1 do słów Endre Adyego na baryton, chór i orkiestrę (1971)
• Cantata No. 2 do słów Endre Adyego na chór i orkiestrę (1972)
• Hét dallamrajz na chór i fortepian (1972)
• Széchenyi Oratorio na baryton, chór i orkiestrę (1981–1982)
• Pillanatképek a Kalevaláboi na chór (1986)
• Ilmarinen na chór (1986)
• 3 English Verses na mezzosopran i 12 instrumentów (1991)

Opera

• Mózes (1972–1977, premiera Budapeszt 15 maja 1977)