carbonio

carbonio (język włoski)

wymowa:

IPA: /kar.ˈbɔ.njo/

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chem. węgiel

odmiana:

(1.1) lp carbonio; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) monossido di carbonio → tlenek węgla • biossido di carbonio → dwutlenek węgla • ciclo del carbonio → obieg węgla w przyrodzie

synonimy:

(1.1) symbol. C

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. carbonado m, carbonaia ż, carbonaio m, carbonamento m, carbonarismo m, carbonaro m, carbonata ż, carbonatazione ż, carbonatite ż, carbonato m, carbonatura ż, carboncello m, carbonchio m, carbonchioso m, carboncino m, carbone m, carbonella ż, carbonera ż, carboneria ż, carbonicazione ż, carbonico m, carboniera ż, carboniere m, carbonilazione ż, carbonile m, carbonino m, carbonite ż, carbonizzazione ż, carburante m, carburatore m, carburazione ż, carburo m, incarbonimento m

czas. carbonare, carbonchiare, carbonizzare, carbonizzarsi, carburare, incarbonire, incarbonirsi

przym. carbonaia, carbonaro, carbonatico, carbonchioso, carboniccio, carbonico, carboniero, carbonilico, carbonioso

tem. słow. carbo-

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. carbo, -onis

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Włoski - Pierwiastki chemiczne

źródła: