flink

flink (język niemiecki)

wymowa:

^ⓘ

IPA: [flɪŋk]

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zwinny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der flinke ein flinker flinker	die flinke eine flinke flinke	das flinke ein flinkes flinkes	die flinken flinken flinke
Gen.	słaba mieszana mocna	des flinken eines flinken flinken	der flinken einer flinken flinker	des flinken eines flinken flinken	der flinken flinken flinker
Dat.	słaba mieszana mocna	dem flinken einem flinken flinkem	der flinken einer flinken flinker	dem flinken einem flinken flinkem	den flinken flinken flinken
Akk.	słaba mieszana mocna	den flinken einen flinken flinken	die flinke eine flinke flinke	das flinke ein flinkes flinkes	die flinken flinken flinke

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Flinkheit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

flink (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prędki i zwinny, szybki i zręczny (zwł. o palcach, rękach), żwawy

odmiana:

(1.1) flink, flinkt, flinka; st. wyższy flinkare; st. najwyższy flinkast

przykłady:

składnia:

(1.1) flink i / på något → szybki w czymś

kolokacje:

(1.1) flinka fingrar → zwinne palce • flink i fingrarna → zręczny w palcach • flink i benen → szybki w nogach

synonimy:

(1.1) rask, snabb, rapp, kvick, fingerfärdig, händig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. flinkhet

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: