intransitiv

intransitiv (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɪntʀanziˌtiːf] ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) gram. nieprzechodni, intranzytywny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der intransitive ein intransitiver intransitiver	die intransitive eine intransitive intransitive	das intransitive ein intransitives intransitives	die intransitiven intransitiven intransitive
Gen.	słaba mieszana mocna	des intransitiven eines intransitiven intransitiven	der intransitiven einer intransitiven intransitiver	des intransitiven eines intransitiven intransitiven	der intransitiven intransitiven intransitiver
Dat.	słaba mieszana mocna	dem intransitiven einem intransitiven intransitivem	der intransitiven einer intransitiven intransitiver	dem intransitiven einem intransitiven intransitivem	den intransitiven intransitiven intransitiven
Akk.	słaba mieszana mocna	den intransitiven einen intransitiven intransitiven	die intransitive eine intransitive intransitive	das intransitive ein intransitives intransitives	die intransitiven intransitiven intransitive
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ein intransitives Verb

synonimy:

antonimy:

(1.1) transitiv

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: