kombinatorisch

kombinatorisch (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [kɔmbɪnaˈtoːʁɪʃ]

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mat. kombinatoryczny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der kombinatorische ein kombinatorischer kombinatorischer	die kombinatorische eine kombinatorische kombinatorische	das kombinatorische ein kombinatorisches kombinatorisches	die kombinatorischen kombinatorischen kombinatorische
Gen.	słaba mieszana mocna	des kombinatorischen eines kombinatorischen kombinatorischen	der kombinatorischen einer kombinatorischen kombinatorischer	des kombinatorischen eines kombinatorischen kombinatorischen	der kombinatorischen kombinatorischen kombinatorischer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem kombinatorischen einem kombinatorischen kombinatorischem	der kombinatorischen einer kombinatorischen kombinatorischer	dem kombinatorischen einem kombinatorischen kombinatorischem	den kombinatorischen kombinatorischen kombinatorischen
Akk.	słaba mieszana mocna	den kombinatorischen einen kombinatorischen kombinatorischen	die kombinatorische eine kombinatorische kombinatorische	das kombinatorische ein kombinatorisches kombinatorisches	die kombinatorischen kombinatorischen kombinatorische
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kombination ż, Kombinatorik ż

czas. kombinieren

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: