monoton

monoton (język niemiecki)

wymowa:

^ⓘ

IPA: [monoˈtoːn]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) monotonny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der monotone ein monotoner monotoner	die monotone eine monotone monotone	das monotone ein monotones monotones	die monotonen monotonen monotone
Gen.	słaba mieszana mocna	des monotonen eines monotonen monotonen	der monotonen einer monotonen monotoner	des monotonen eines monotonen monotonen	der monotonen monotonen monotoner
Dat.	słaba mieszana mocna	dem monotonen einem monotonen monotonem	der monotonen einer monotonen monotoner	dem monotonen einem monotonen monotonem	den monotonen monotonen monotonen
Akk.	słaba mieszana mocna	den monotonen einen monotonen monotonen	die monotone eine monotone monotone	das monotone ein monotones monotones	die monotonen monotonen monotone

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Monotonie ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

monoton (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) monotonny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: