ufficio

ufficio (język włoski)

wymowa:

^ⓘ

IPA: /uf.'fi.ʧo/

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) biuro, urząd, instytucja

(1.2) dział, sekcja, wydział

(1.3) biuro, gabinet

(1.4) urząd, funkcja, stanowisko

(1.5) obowiązek, powinność

(1.6) wstawienie się (za kimś), polecanie (kogoś)

(1.7) kośc. ceremonia, nabożeństwo

odmiana:

(1.1-7) lp ufficio; lm uffici

przykłady:

(1.3) Marco fa il ragioniere e sta tutto il giorno chiuso nel suo ufficio. → Marek jest księgowym i siedzi cały dzień zamknięty w swoim biurze.

(1.5) L'ufficio di un giudice è quello di essere imparziale e giusto. → Obowiązkiem sędziego jest bycie bezstronnym i sprawiedliwym.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ufficio di collocamento → biuro pośrednictwa pracy • ufficio imposte → urząd podatkowy • ufficio postale → urząd pocztowy

(1.2) ufficio personale → kadry • ufficio ragioneria → dział księgowości • ufficio vendite → dział sprzedaży

(1.4) avvocato / difensore d'ufficio → adwokat / obrońca z urzędu • d'ufficio → urzędowy • orario d'ufficio → godziny urzędowania

(1.6) buoni uffici → mediacje (np. między dwoma państwami)

(1.7) ufficio funebre → ceremonia pogrzebowa, nabożeństwo żałobne

synonimy:

(1.1) ente, organizzazione

(1.2) reparto, dipartimento, sezione

(1.3) studio, gabinetto

(1.4) carica, impiego, compito, funzione, ruolo

(1.5) compito, dovere, obbligo

(1.6) favore, raccomandazione

(1.7) rito, cerimonia, funzione

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ufficiale m, ufficialessa ż, ufficialità ż, ufficiante m ż, ufficiatura ż

czas. ufficiare

przym. ufficiale ufficioso

przysł. ufficialmente

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. officium

uwagi:

źródła: