Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łagowsko-Sulęciński Park Krajobrazowy jest położony w woj. lubuskim, w powiatach: sulęcińskim (gmina Sulęcin) i świebodzińskim (gmina Łagów).
Łagowski Park Krajobrazowy – zdjęcie satelitarne (widoczne Jez. Trześniowskie (N), Jez. Łagowskie (S) i Łagów między nimi) | |||
park krajobrazowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | |||
Mezoregion | |||
Data utworzenia |
26 kwietnia 1985 | ||
Akt prawny |
Uchwała Nr 34/V/85 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gorzowie Wlkp. i Zielonej Górze z dnia 25 kwietnia 1985 r.[1] | ||
Powierzchnia |
54,385 km² | ||
Powierzchnia otuliny |
65,548 km² | ||
Obszary chronione | |||
52°18′30″N 15°16′30″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Park powstał w 1985 roku w celu zachowania i ochrony wybitnych walorów krajobrazowych i przyrodniczych centralnej części Pojezierza Lubuskiego – Pojezierza Łagowskiego i chroni pełne ryb jeziora, strome wzgórza porośnięte charakterystycznymi bukowymi lasami, pofalowaną powierzchnię pól i łąk z bogatą roślinnością i licznymi gatunkami zwierząt. Początkowo Park miał powierzchnię ok. 4500 ha. Obszar Parku powiększano już dwukrotnie: po raz pierwszy w 1997 r., i ponownie w 2011 r., kiedy to nadano obecną nazwę (nazwa pierwotna: Łagowski Park Krajobrazowy). Obecnie Park zajmuje 5438,5 ha, natomiast jego otulina liczy 6554,8 ha[1].
Na terenie parku istnieje sieć dobrze oznakowanych szlaków turystycznych, rowerowych i ścieżek przyrodniczych, pozwalających na dokładne zapoznanie się z atrakcjami parku i jego gruntowne zwiedzenie.
Wody to także jeden z charakterystycznych elementów przyrody Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego. Znajdują się tam czyste, przeźroczyste jeziora, z wąskim pasem szuwaru trzcinowego i stromo opadającymi w głębinę brzegami, wzdłuż których prowadzi taras ścieżki spacerowej. Główne jeziora parku odznaczają się bardzo dużą czystością na pograniczu I i II klasy, co na Pojezierzu Lubuskim nie jest częstym zjawiskiem. Zasilane są wodami podziemnymi oraz opadowymi, spływającymi po zalesionych zboczach, dlatego zawierają nieduże ilości biogenów, czyli organicznych substancji odżywczych.