Żywotnik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Żywotnik, tuja (Thuja L.) – rodzaj roślin iglastych z rodziny cyprysowatych. Rodzaj obejmuje pięć gatunków drzew i krzewów[4], z których trzy występują na terenie Azji (Korea, Chiny, Japonia), a dwa w Ameryce Północnej[5]. W obszarach występowania należą do głównych gatunków lasotwórczych na siedliskach wilgotnych, aczkolwiek Thuja sutchuenensis to gatunek w naturze skrajnie nieliczny[5].
Thuja plicata | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
żywotnik | ||
Nazwa systematyczna | |||
Thuja L. Sp. Pl. 1002. 1753 | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
| |||
| |||
|
Żywotnik zachodni i olbrzymi, a także inne gatunki, są popularnie sadzone jako rośliny ozdobne, cenione ze względu na małe wymagania i dostępność zróżnicowanych odmian ozdobnych[5][6]. W Polsce uprawiane są głównie: żywotnik zachodni i olbrzymi[7] oraz mieszaniec między nimi – żywotnik pośredni Thuja ×plicatoides. Żywotnik zachodni i olbrzymi dziczeją z upraw i mają w polskiej florze status kenofitów – zadomowionych przybyszy[7][8].
Żywotniki wykorzystywane są poza tym jako rośliny lecznicze, przy czym żywotnik zachodni jest gatunkiem także trującym dla człowieka i koni[9]. Rośliny te, a zwłaszcza żywotnik olbrzymi, dostarczają poza tym cenionego drewna, łatwego do obróbki i bardzo trwałego. Ze względu na odporność na działanie wody Indianie z pni tych drzew wykonywali canoe[5], poza tym wykorzystywali te drzewa wszechstronnie, włącznie ze sporządzaniem ubrań z ich kory[6].