Manuelinski stil

Manuelinski stil Estilo manuelino
Samostan sv. Jeronima u Belému Samostan sv. Jeronima u Belému

Taj stil pojavio se u Portugalu za vladavine kralja Joãa II. (vladao 1481.-1495.), a svoj vrhunac imao za vladavine kralja Manuel I (vladao 1495.-1521.), po kom je kasnije i nazvan. Koristio se i kasnije za vladavine kralja Joãa III (1521-1557).^[1]

Manuelinski stil proširio se u periodu kad je Portugal zahvaljujući otkriću novih pomorskih puteva prema Africi, Dalekom istoku i Južnoj Americi, zavladao unosnom trgovinom začinima i došao do velikog bogatsva.^[1]

To se dogodilo zahvaljujući viziji Henryja Moreplovca u Doba velikih geografskih otkrića kad je Vasco da Gama doplovio do Indije 1498., a Pedro Álvares Cabral do Brazila 1500.^[1]

Manuelinski stil je svoj fokus imao u raskošnoj skulpturalnoj ornamentici koja se vidi na portalima, biforama, svodovima i čipkastim lukovima. To se najbolje ogleda kod građevina kao što su Torre de Belém i Mosteiro dos Jerónimos, koje je podigao arhitekt Diogo Boitaca u Belému.^[1] Kako je portugalsko bogatstvo ovisilo o pomorskoj trgovini, i vokabular manuelske dekoracije bio je izrazito pomorski, a sastojao se od isklesanih korala, školjki, algi, brodskih užadi, sidra do navigacijskih instrumenata u nešto križeva i štitova.^[2]

Izvrstan primjer za to je Samostan Kristovog reda iz Tomara (orginalno podignut u 12. vijeku) ponovno izgrađen između 1510.-14.^[2]

U svomu ostalom koristio je elemente tipične za gotičku arhitekturu, trobrodne crkve bez transepta.

Inspiracija za taj stil bila je francuska plamena gotika i španjolski Mudéjar.^[1]

Ostali značajni arhitekti tog stila bili su; Mateus Fernandes i braća Diogo i Francisco de Arruda.^[3]

Historija i karakteristike

Povezano

Galerija

Izvori

Vanjske veze

Wikiwand - on