Rifamicin

Rifamicini su grupa antibiotika koje prirodno sintetiše bakterija Amycolatopsis mediterranei. Oni takođe mogu da budu sintetisati veštačkim putem. Rifimicini su potklasa familije Ansamycin. Oni su posebno efektivni protiv mikobakterija, i stoga se koriste za tretiranje tiberkoloza, lepre, i infekcija mycobacterium avium kompleksa (MAC).

Rifamicinska grupa obuhvata klasične rifamicinske lekove, kao i rifamicinske derivate: rifampicin (ili rifampin), rifabutin, rifapentin i rifalazil.

Bakterija

Streptomyces mediterranei je prvi put izolovana 1957. iz uzorka zemlje uzetog u blizini obalskog grada Sent-Rafael u južnoj Francuskoj. Ona je prvobitno nosila ima dvojice mikrobiologa koji su radili za italijansko farmaceutsko preduzeće Group Lepetit SpA u Milanu.^[1]

Bakterija je preimenovana 1969. u Nocardia mediterranei kad je utvrđeno da je njen ćelijski zid tipičan za Nocardia vrste. Zatim je 1986. bakterija ponovo preimenovana u Amycolatopsis mediterranei, kao prva vrsta novog roda, jer je otkriveno da njenom ćelijskom zidu nedostaje mikolinska kiselina i da ne može da bude inficirana Nocardia i Rhodococcus fagovima. Na osnovu 16S rRNK sekvence, Bala et al. su preimenovali vrstu 2004. godine u Amycolatopsis rifamycinica.

Prvi lekovi

Rifamicini su prvi put izolovani 1957. iz fermentacione kulture Streptomyces mediterranei. Oko sedam rifamicina je otkriveno. Oni su nazvani Rifamicin A, B, C, D, E, S, i SV.

Od raznih rifamicina, Rifamicin B je prvi uveden u komercijalnu upotrebu. Ovaj lek je pomogao u savladavanju tuberkoloze rezistentne na lekove tokom 1960-tih.