Josif Pashko

Josif Pashko (Vodicë, 25 maj 1918 - Tiranë, 5 shtator 1963) ka qenë partizan, zv/prokuror, zv/ministër dhe ministër i shtetit shqiptar.

Josif Pashko
Ministër i Kontrollit të Shtetit
Në detyrë 6 shtator, 1951 – 9 prill, 1952
Paraprirë nga	Manush Myftiu; ad interim Mehmet Shehu
Pasuar nga	Maqo Çomo
Ministër i Ndërtimit dhe Komunikacionit (mbas qershorit të 1955, vetëm e Ndërtimit)
Në detyrë 20 korrik, 1954 – 5 shtator, 1963
Paraprirë nga	Gogo Nushi (Ministër i Tregtisë dhe Komunikacionit; Ndërtimi nuk ka pasë)
Pasuar nga	Shinasi Dragoti
Të dhëna vetjake
U lind më	25 maj 1918 Vodicë, Principata e Shqipërisë
Vdiq më	5 shtator 1963 Tiranë, Republika Popullore e Shqipërisë
Nënshtetësia	Shqiptar
Fëmijët	Gramoz Pashko
Punësimi	arsimtar

Biografia

U lind në Vodicë të Kolonjës i biri i Pais Vodicës^[1] më 25 maj 1918. Kreu Normalen e Elbasanit.^[2] Në kujtimet e ish-ministrit Pandi Kristo përmendet si anëtar i bërthamës së Grupit të Korçës në Ersekë në vitet '30.^[3]

Më 1938 - 1941 punoi si mësues në Rehovë dhe Starje në krahinën e vendlindjes.^[2] I shkruante Inspektorisë së Arsimit në Korçë më 14 qershor 1939 se do të ishte besnik i regjimit fashist. U arrestua në gusht të 1941, por u lirua për mungesë provash. Komisari i jashtëzakonshëm në Korçë, Zef Kadarja, shkruante më 7 gusht 1941 se kur grekët pushtuan Shqipërinë "Josifi u tregua një grekofil i flaktë, aq sa u regjistrua në një kurs gjuhe në Korçë. Ai u tregoi grekëve emrat e personave që kishin luftuar kundër tyre." Të gjithë të kallëzuarit u internuan në Greqi. Për këtë arsye, Pashko, që cilësohej grekoman si familje, u lirua nga detyra e mësuesit.^[4] Në maj të 1942 u pranua në Partinë Komuniste.

Qe komisar politik i batalionit "Hakmarrja", më pas zëvendëskomisar i Brigadës së 4^-t dhe shef politik i Divizionit të 2^-të. Më 1944 - 1946 punoi në strukturat e larta të Drejtorisë së Mbrojtjes së Popullit. Më 1946 - 1950 qe zëvendësprokuror i përgjithshëm.^[2] Më 1950 u zgjodh deputet i rrethi të Ersekës.^[5]

Më 1950 - 1951 u caktua zëvendësministër i Punëve të Brendshme. Më 1952 - 1953 qe anëtar i Komitetit Qendror të Partisë së Punës. Më 1951 deri më 1952 qe ministër i Kontrollit të Shtetit, më 1952 - 1954 sekretar i Komitetit Qendror të PP-së. Më 1954 - 1956 pati portofolin e ministrit të Ndërtimit dhe Komunikacionit dhe më 1956 atë të ministrit të ndërtimit deri kur vdiq më 1963, kur dhe u zëvendësua nga Shinasi Dragoti.^[2]