இந்திய செவிலிய மன்றம்

இந்திய செவிலிய அவையம் (Indian Nursing Council) என்பது இந்தியாவில் செவிலியர்கள் மற்றும் செவிலியர் கல்விக்கான தேசிய ஒழுங்குமுறை அமைப்பாகும். இது இந்திய நாடாளுமன்றத்தின் 1947ஆம் ஆண்டு இந்தியச் செவிலியர் அவையச் சட்டத்தின் பிரிவு 3(1)இன் கீழ் நடுவண் அரசால் அமைக்கப்பட்ட சுகாதாரம் மற்றும் குடும்ப நலத்துறை அமைச்சகம் (இந்திய அரசு)கீழ் செயல்படும் தன்னாட்சி அமைப்பாகும்.^[1] 1947 முதல் இந்தியச் செவிலியர் அவையச் சட்டம் சிறுசிறு திருத்தங்களுக்கு உட்பட்டுள்ளது. இதன் விளைவாக இந்தியாவில் பதிவுசெய்யப்பட்ட செவிலியர்களின் மன உறுதியைப் பாதித்த பல முரண்பாடுகள், குறிப்பாகத் தனியார் துறையில் பயிற்சி பெற்றவர்கள் குறைகள் களையப்பட்டன. இந்தச் சட்டத்தின் கடைசி திருத்தம் 2006ஆம் ஆண்டில் "செவிலியர் கல்வியில் சீரான தன்மையை" வழங்குவதாகும்.

இந்திய செவிலிய அவையம்
Indian Nursing Council

உருவாக்கம்	1947; 78 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் (1947)
வகை	பொது
சட்ட நிலை	செயல்பாட்டில்
நோக்கம்	செவிலிய கல்வி
தலைமையகம்	புது தில்லி, இந்தியா
தலைமையகம்	8வது தளம், என்பிசிசி மையம், மனை எண் 2, சமூக மையம், ஒக்லா நிலை-1, புது தில்லி, 110020
ஆள்கூறுகள்	24.8794319°N 71.2543738°E / 24.8794319; 71.2543738
ஆட்சி மொழி	ஆங்கிலம்
தலைவர்	டி. திலீப் குமார்
துணைத்தலைவர்	அசா சர்மா
தாய் அமைப்பு	சுகாதாரம் மற்றும் குடும்ப நலத்துறை அமைச்சகம் (இந்திய அரசு)
வலைத்தளம்	www.indiannursingcouncil.org

செயல்பாடுகள்[2]

• இந்தியாவில் செவிலியர் தகுதிகளை அங்கீகரித்தல்.^(10.1)
• செவிலியர் தகுதி வழங்குதல்: பொது செவிலியர், மருத்துவச்சி, சுகாதார வருகை அல்லது பொதுச் சுகாதார செவிலியர் தகுதியினை அளிக்கிறது.^(10.2)
• குழுமத்தில் எந்தவொரு அதிகாரத்துடனும் [இந்தியாவின் எந்தவொரு பிரதேசத்திலும் இந்த சட்டம் நீட்டிக்கப்படாத அல்லது வெளிநாட்டு நாடு] பேச்சுவார்த்தைகளில் ஈடுபடலாம், இது அத்தகைய பிரதேசத்தின் அல்லது நாட்டின் சட்டத்தின் மூலம் செவிலியர் மருத்துவச்சிகள் அல்லது சுகாதார பார்வையாளர்களின் பதிவேட்டைப் பராமரிக்க ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது; செவிலியர் தகுதிகளை அங்கீகரிப்பதற்கான பரஸ்பர திட்டத்தைத் தீர்ப்பதற்கு.^(10.3)
• இந்தியச் செவிலியர் மன்றம், படிப்பு மற்றும் பயிற்சி மற்றும் தேர்வுகள் குறித்த தகவல்கள் தேவைப்படும் வழங்க அதிகாரம் உள்ளது. ⁽¹²⁾
• பயிற்சி நிறுவனமாக அங்கீகரிக்கப்பட்ட எந்தவொரு நிறுவனத்தையும் பரிசோதிக்கவும், இந்தியாவில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட தகுதி அல்லது அங்கீகரிக்கப்பட்ட உயர் தகுதிகளை வழங்குவதற்காக நடத்தப்படும் தேர்வுகளில் கலந்து கொள்ளவும்.⁽¹³⁾
• அங்கீகாரத்தைத் திரும்பப் பெறுதல் ⁽¹⁴⁾ : செவிலியர்கள், மருத்துவச்சிகள் அல்லது சுகாதார பார்வையாளர்களுக்குப் பயிற்சி அளிப்பதற்காக மாநில குழுமத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒரு நிறுவனத்தைத் திரும்பப் பெறலாம்.
• ஒழுங்குமுறைகளைச் செய்வதற்கான அதிகாரம் ⁽¹⁶⁾ : இந்தச் சட்டத்தின் விதிகளைச் செயல்படுத்த பொதுவாக இந்திய நர்சிங் மன்றச் சட்டத்துடன் முரண்படாத விதிமுறைகளை ஏற்படுத்தவும், குறிப்பாக மேற்கூறிய அதிகாரங்களின் பொதுவான தன்மைக்கு எந்தவித பாரபட்சமும் இல்லாமல் செயல்படுத்துதல்.

மாநில அளவிலான செவிலிய குழுமங்கள்

பதிவுசெய்யப்பட்ட பல மாநில அளவிலான செவிலிய மன்றங்கள் உள்ளன.^[3] இந்த மாநில மன்றங்களுக்குத் தன்னாட்சி உரிமைகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன.

மன்றம்[4]	மாநிலம்	நிறுவப்பட்ட ஆண்டு
ஆந்திரப் பிரதேச செவிலியர்கள் மற்றும் மருத்துவச்சிகள் சபை[5]	ஆந்திரா	1963
அருணாச்சல பிரதேச செவிலியர் மன்றம்	அருணாச்சல பிரதேசம்
அசாம் செவிலியர்கள் மருத்துவச்சிகள் மற்றும் சுகாதார பார்வையாளர் மன்றம்[6]	அசாம்	1953
பீகார் செவிலியர்கள் பதிவு சபை	பீகார்
சத்தீஸ்கர் செவிலியர் மன்றம்	சத்தீஸ்கர்
கேரள செவிலியர்கள் மற்றும் மருத்துவச்சிகள் சபை	கேரளா	1953
மகாராஷ்டிரா செவிலியர் மன்றம்	மகாராஷ்டிரா
டெல்லி செவிலியர் மன்றம்[7]	புது தில்லி	1997
கோவா செவிலியர் மன்றம்
ஹரியானா செவிலியர்கள் மற்றும் செவிலியர்கள்-மருத்துவச்சிகள் மன்றம்[8]	ஹரியானா
பஞ்சாப் செவிலியர்கள் பதிவு சபை	பஞ்சாப்	2006
கர்நாடக செவிலியர் மன்றம்[9]	கர்நாடகா	1961
உத்தரபிரதேச செவிலியர்கள் மற்றும் மருத்துவச்சிகள் சபை [10]	உத்தரபிரதேசம்	1934
தமிழ்நாடு செவிலியர்கள் மற்றும் மருத்துவச்சிகள் சபை	தமிழ்நாடு	1926
இராஜஸ்தான் செவிலியர் மன்றம்[11]	ராஜஸ்தான்	1964
மத்திய பிரதேச செவிலியர்கள் பதிவு சபை [12]	மத்தியப் பிரதேசம்	1973
மேற்கு வங்க செவிலியர் மன்றம்[13]	மேற்கு வங்கம்	1936

மேலும் காண்க

• இந்தியாவில் செவிலியம்