சண்மதம்

சண்மதம் அல்லது அறுவகைச் சமயங்கள் ('Shanmata, சமக்கிருதம்: षण्मत, ஷண்மத, சமசுகிருதத்தில் "ஆறு பிரிவுகள்" என்று பொருள்படும்) 8 ஆம் நூற்றாண்டின் இந்து மெய்யியலாளரான ஆதி சங்கரரால் நிறுவப்பட்டதாக சுமார்த்த பாரம்பரியத்தால் நம்பப்படும் ஒரு வழிபாட்டு முறையாகும்.^[1] இதுஇந்து சமயத்தின் ஆறு முக்கிய தெய்வங்களான சிவன், சக்தி, விநாயகர், முருகர், திருமால் மற்றும் சூரியன் வழிபாடுகளை மையமாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த அமைப்பில், ஆறு முக்கிய தெய்வங்கள் வழிபடப்படுகின்றன. இது அனைத்து தெய்வங்களின் இன்றியமையாத ஒருமை, கடவுளின் ஒற்றுமை மற்றும் இந்தியாவின் எண்ணற்ற தெய்வங்களை ஒரே தெய்வீக சக்தியான பிரம்மனின் பல்வேறு வெளிப்பாடுகளாகக் கருதும் நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் அமைந்துள்ளது.^[2]

தத்துவம்

ஆதி சங்கரரைப் பின்பற்றுபவர்கள் பிரம்மன் மட்டுமே இறுதியில் உண்மையானவர் என்றும், ஆத்மா எனப்படும் உண்மையான சுயம் பிரம்த்தில் இலிருந்து வேறுபட்டதல்ல என்றும் நம்புகிறார்கள். இது சிவன், விஷ்ணு, சக்தி, பிள்ளையார், சூரியன், முருகன் ஆகிய ஆறு ஆகமப் நெறிகளைச் சேர்ந்த தெய்வங்களை வழிபடுவதை மையமாகக் கொண்டுள்ளது. இது அனைத்து தெய்வங்களின் இன்றியமையாத ஒற்றுமை, கடவுளின் ஒற்றுமை, ஒரே தெய்வீக சக்தி, பிரம்மன் ஆகியவற்றின் மீதான நம்பிக்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. தத்துவரீதியாக, அத்துவைதிகளால் அனைவரும் ஒரே சகுண பிரம்மனின் சமமான பிரதிபலிப்புகளாகவே பார்க்கப்படுகிறார்கள், அதாவது தனிப்பட்ட தெய்வீக வடிவத்துடன், வேறுபட்ட மனிதர்களாக அல்ல.^[3]

ஸ்மார்த்தத்துடன் உறவு

ஸ்மார்த்தம், ஒப்பீட்டளவில் இளம் இந்து பாரம்பரியம் (மற்ற மூன்று மரபுகளுடன் ஒப்பிடும்போது), மற்ற கடவுள்கள் மற்றும் தெய்வங்களுக்கிடையில் சிவன், விஷ்ணு, சக்தி, விநாயகர் மற்றும் சூரியன் (சூரியக் கடவுள்) உட்பட ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கடவுள்களை வழிபட அழைக்கிறது. இது சைவம் அல்லது வைணவம் போன்ற வெளிப்படையான பிரிவு அல்ல, மேலும் பிரம்மன் (கடவுள்) பிரபஞ்சத்தின் மிக உயர்ந்த கொள்கை மற்றும் இருப்பு முழுவதும் வியாபித்துள்ளது என்ற அங்கீகாரத்தின் அடிப்படையிலானது.^[4][5]

பொதுவாக ஸ்மார்த்தர்கள் விநாயகர், சிவன், சக்தி, விஷ்ணு மற்றும் சூரியன் ஆகிய ஐந்து வடிவங்களில் ஒன்றில் பரமாத்மாவை வழிபடுகின்றனர். அவர்கள் அனைத்து முக்கிய இந்துக் கடவுள்களையும் ஏற்றுக்கொள்வதால், அவர்கள் தாராளவாதிகள் அல்லது மதச்சார்பற்றவர்கள் என்று அறியப்படுகிறார்கள். அவர்கள் ஒரு தத்துவ, தியானப் பாதையைப் பின்பற்றுகிறார்கள், புரிந்துகொள்வதன் மூலம் கடவுளுடன் மனிதனின் ஒற்றுமையை வலியுறுத்துகிறார்கள்.^[6] சில ஸ்மார்த்தர்கள் கடவுளின் ஆறு வெளிப்பாடுகளை (விநாயகர், சிவன், சக்தி, விஷ்ணு, சூரியன் மற்றும் ஸ்கந்தா) ஏற்றுக்கொண்டு வழிபடுகிறார்கள், மேலும் கடவுளின் வெவ்வேறு வெளிப்பாடுகள் சமமானதாகக் கருதப்படுவதால் கடவுளின் இயல்பைத் தேர்ந்தெடுப்பது தனிப்பட்ட வழிபாட்டாளரைப் பொறுத்தது. ஆதி சங்கரரின் காலத்தில், இந்த தெய்வங்களுக்கு தங்கள் சொந்த இந்து பின்பற்றுபவர்கள் இருந்ததாக நம்பப்படுகிறது, அவர்கள் தேர்ந்தெடுத்த தெய்வத்தின் மேன்மையைக் கூறி ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டனர். ஆதி சங்கரர் இந்த அனைத்து தெய்வங்களின் வழிபாட்டையும் சண்மத அமைப்பில் ஒருங்கிணைத்து இந்த சண்டை பிரிவுகளை ஒருங்கிணைத்ததாக கூறப்படுகிறது.