மன நலம்

மன ஆரோக்கியம் என்பது உளவியல் நல்வாழ்வின் நிலையையும், மன நோய் இல்லாத நிலையையும் குறிக்கிறது. இது ஒருவரின் உள நிலையானது, அவரது உணர்ச்சி, நடத்தை என்ற நிலைகளைச் சார்ந்து, திருப்திகரமான மட்டத்தில், சமன்நிலையில் செயற்படுவதைக் குறிக்கிறது. " ^[1] உளச்சுகாதாரம் சிக்கலுடையது. இதனுடைய பொருளையும் செயலையும் பற்றிக் கருத்து வேறுபாடுகள், உளவியல் அறிஞர்களிடையே நிலவுகிறது. ஆரோக்கியமான உள்ள நலத்தைப் பெறுவதற்குத் தடையாக, மூளைத்திசுநோய்களும், ஆளுமை வளர்ச்சியைத் தடுக்கும் காரணங்களும் உள்ளன. மேலும், வேறு சில கராணிகளும் உள நலத்திற்குத் தடைகளாக அமைகின்றன.

மன நலம் குறித்த கருத்துப்படம்

ஹப்ரிஸ் சிண்ட்ரோம், மெகலோமேனியா, ஹமார்டியா அல்லது நாசீசிசம் ஆகியவை தனித்து நிற்கும் அதன் எந்த வடிவத்திலும் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துபவர்களைப் பாதிக்கும் உணர்ச்சி கோளாறுகள் உள்ளன.

வரலாறு

1860 ஆம் ஆண்டிலேயே வில்லியம் எம். கானல் (William M. Connel) என்பவர் “வாழ்க்கையில் சுகப்படுவதெப்படி அல்லது உடல் உளச் சுகாதாரம்” என்ற பெயருள்ள நூலை வெளியிட்டார். அதன் பிறகு, 1907 ஆம் ஆண்டு, கிளிப்போர்டு பீர்ஸ் (Clifford Beers) என்பவருக்கு மூளைக்கோளாறு ஏற்பட்டது. தனது உளநோய் நீங்கி நலம்பெற்ற பின்னர், தம் வாழ்நாளை உளநோய்களைக் குணமாக்கும் முறைகளை ஆராய்ந்தார். பல்வேறு அனுபவங்களை ஒருங்கிணைத்து, 'தன்னைத்தானே கண்டறிந்த உளம் ' (A mind that found itself) என்ற நூலாக வெளியிட்டார். இதுவே உளச் சுகாதாரத்தின் தொடக்கமாகக் கருதப்படுகிறது. இக்காலத்தில் இது குறித்த புரிந்துணர்வு, உலகம் முழுவதும் பரவியுள்ளது. அமெரிக்காவில் 6-5-1908 ஆம் ஆண்டு, உளச்சுகாதாரத்திற்கென முதல் குழுவை ஏற்படுத்தியது. பின்னர், அது தேசியக் குழுவாக மாறி, இது குறித்த விழிப்புணர்வைப் பரப்பியது. 1919 ஆம் ஆண்டு, பன்னாட்டுக் குழு நிறுவப்பட்டது. இந்த பன்னாட்டுக் குழுவின் முதற்கூட்டம், 1930 இல், வாசிங்டனில் கூடியது. இக்கூடலில், 53 நாடுகளில் இருந்து பலர் கலந்துகொண்டனர்.

முக்கியத்துவம்

புற்றுநோய், நீரிழிவு, இதய நோய்போன்ற நோய்களைப் பெற்றுள்ள, நோயாளைகளை விட, மன நோய்களைப் பெற்றுள்ள நோயாளிகள் அதிகம் என அறியப்படுகிறது. 18 வயதிற்கு மேற்பட்ட அனைத்து அமெரிக்கர்களில், 26 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமான நபர்கள், மனநோய்களால் பாதிக்கப்படுவதாகப் ஏற்படுவதாகப் புள்ளிவிவரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.^[2] உலக சுகாதார அமைப்பின்(WHO) அறிக்கையின் படி, 2010 ஆம் ஆண்டில் உலகளாவிய மனநோய்க்கான செலவை கிட்டத்தட்ட 2.5 டிரில்லியன் டாலர்கள் என மதிப்பிடப் பட்டுள்ளது. இச்செலவு 2030 ஆம் ஆண்டில், 6 டிரில்லியன் டாலர்களை விட, அதிகமாக என கணிக்கப் படுகிறது.^[3] உலக மக்கள்தொகையில், கிட்டத்தட்ட பாதிபேர், மனநோய்களால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாக, உலகச்சுகாதார நிறுவனத்தின் ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. இதனால் சுயமரியாதைகளிலும், உறவுமுறைகளிலும், அன்றாட வாழ்க்கைக்கான செயல்படும் திறன்களிலும் தாக்கம் ஏற்பட்டு, இயல்பு வாழ்க்கை மாறுபடுகிறது.^[4] ஒரு தனிநபரின் உணர்ச்சி நிலைகளானது, அந்த தனிநபரின் உடல் ஆரோக்கியத்தையும் பாதிக்கும் வல்லமைக் கொண்டது. யாரொருவரின் மோசமான மனநிலைகளானது, அவரையும், அவரைச் சார்ந்தவர்களையும், தாக்கி, சில முக்கியத் தேவைகளில் இடர்களையும், தடைகளையும் உண்டாக்கி, முன்னேற்றத்தைத் தடுக்கும். குறிப்பாக, போதைப்பொருள் பயன்பாடுகளுக்கு அவர்களை உட்புகுத்தும் என ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன.^[5]

உள்ளத்தின் வளம்

தம்முடைய பூகோள, சமூகச் சூழ்நிலைகளோடு ஒன்றி வாழும் இயல்புடையவர்களை, உளம் நலமுள்ளவர்களாகக் கருதலாம். தத்துவ, சமூக நிலைகளில் ஒருவருடைய நடத்தை முறைகள், பொருத்தமாக அமைகின்றன என்பதைப் பொறுத்து, ஒவ்வொருவரது மனநலம் முடிவு செய்யப்படுகிறது. ஒருவர் தமது ஆளுமையினால், தன்னைச் சுற்றியுள்ள சூழ்நிலையோடு இயைந்து வாழும் போது ஏற்படும் பிரச்சினைகளை, நன்கு அறிந்து, ஆய்ந்து, தெளிந்து, சுய அறிவோடு, அளவிட்டுப் பார்க்கும் திறனைப் பெற்றிருப்பர். எந்த ஒரு இடையூறுகளை வெல்ல வேண்டுமாயின், அவைகளுக்குரிய காரணங்களை, தொடக்கத்திலேயே சீர்செய்து விட வேண்டும். சீர் செய்வதற்கான ஊக்கிகளுடன் (Motives) இணைந்து, நிலையான அல்லது திட்டமான மனநிலையை அடைய வேண்டும். இவைகளே, ஒவ்வொரு மனிதனிடமும் இருக்க வேண்டிய, வாழ்க்கை அடிப்படைத் திறனாகும். 'உன்னை நீயே கட்டுப்படுத்துவதற்காக உன்னை நீயே அறிந்துகொள்' என்பதையே உளச்சுகாதாரம் கற்பிக்கிறது. வில்லியம் ஸ்டெக்கல் என்ற அறிஞர், "தன்னைத்தானே தெரிந்து கொள்வதே, நோய் நீக்கத்தின் தொடக்கமும் முடிவும் ஆகும்" என்கிறார்.

பள்ளிகளில் உளச்சுகாதாரம்

இளமையிலேயே நல்ல பழக்கவழக்கங்களைப் பயிற்றுவிக்க வேண்டும். நல்ல பழக்கவழக்கங்களால் திறமையும், முயற்சிச் சிக்கனமும், துன்ப நீக்கமும், வாழ்க்கைச் சிக்கல்களை நீக்குதல் திறனும், ஆற்றலும் இளவயதில் எளிமையாக உண்டாக்கலாம். அமெரிக்காவில் பல இலட்சம் தொடக்கப் பள்ளி மாணவர்கள், உடல் அல்லது உளக்குறைபாடு உடையவர்களாக இருக்கின்றனர்.^[6] இந்தியாவிலும் தேர்வுகளில் தோல்வியுற்ற மாணவர்களிடையே, தற்கொலை செய்துகொள்ளும் பழக்கம் இருக்கிறது.^[7] மணவாழ்க்கையில் பிணக்குக்களும், விவாகரத்துக்களும் ஏற்படுவதற்குக் காரணம் விட்டுக்கொடுக்கும் உளப்பான்மையின்மையும், ஒழுக்கக் குறைபாடுகளும் என அறியப் படுகிறது.^[8] விட்டுக்கொடுக்கும் உள்ளப்பான்மையும் சூழ்நிலைக்கேற்ப இயைந்து நடக்கும் திறமையும் இருந்தால், பிணக்குக்களும் வேறுபாடுகளுமே சமுதாயத்தில் தோன்றாது அல்லது குறையும் எனலாம். ஆகவே, நல் இயல்புகளைக் குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே கற்பிக்கவேண்டும். ஆசிரியர்கள் குழந்தைகளிடம் நல்லியல்புகள் படியும்படி செய்ய வல்லவர்களாய் இருக்க வேண்டும். சமூக, அறிவு, உள்ளக்கிளர்ச்சிக் குறைபாடுகள் எவ்வாறு ஏற்படுகின்றன என்பதை அறிந்தாலொழிய,^[9] குழந்தைகளிடம் அத்தகைய குறைபாடுகள் பெருகுவதைப் பெற்றோர்களும் ஆசிரியர்களும் தடுக்கமுடியாது. ஆகவே பெற்றோர்களும் ஆசிரியர்களும் உளச்சுகாதாரத்தில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். யுனெசுகோ நிறுவனமும் இதையே, தனது ஆய்வேட்டில் வற்புறுத்துகிறது.^[10]