ซีเอเอซีแอร์ไลน์

ซีเอเอซีแอร์ไลน์ (จีน: 中国民航; พินอิน: Zhōngguó mínháng; อังกฤษ: CAAC Airlines) เป็นสายการบินสัญชาติจีนในอดีต มีฐานะเป็นสายการบินในสังกัดของสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน (ซีเอเอซี) และสายการบินพาณิชย์เพียงสายการบินเดียวในประเทศจีนในขณะนั้น ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1952 โดยใช้ชื่อ "บริษัทการบินประชาชนจีน" (จีน: 中國人民航空公司; พินอิน: Zhōngguó rénmín hángkōnggōngsī; อังกฤษ: People's Aviation Company of China) และถูกผนวกรวมกับซีเอเอซีเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน ค.ศ. 1953 ซีเอเอซีแอร์ไลน์ปิดตัวและแยกออกเป็นหกสายการบินใน ค.ศ. 1988 แยกตามภูมิภาคที่ตั้ง ซึ่งต่อมาสายการบินดังกล่าวได้ควบรวมกิจการจนเหลือเพียงสามสายการบินหลักได้แก่แอร์ไชนา (ปักกิ่ง) ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ (กว่างโจว) และไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (เซี่ยงไฮ้)

ซีเอเอซีแอร์ไลน์
中国民航
CAAC Airlines

IATA ICAO รหัสเรียก CA CCA CAAC
ก่อตั้ง	1952 (ในฐานะ "บริษัทการบินประชาชนจีน") 1953 (ในฐานะ "ซีเอเอซีแอร์ไลน์")
เลิกดำเนินงาน	1988 (แยกออกเป็นหกสายการบิน)
ท่าหลัก	ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง ท่าอากาศยานนานาชาติช่างไห่หงเฉียว ท่าอากาศยานนานาชาติกว่างโจวไป๋-ยฺหวินเดิม ท่าอากาศยานนานาชาติเฉิงตูชวงหลิว ท่าอากาศยานนานาชาติซีอานซี-กวัน ท่าอากาศยานนานาชาติเฉิ่นหยางเถาเซียน
จุดหมาย	85 เมืองใน 25 ประเทศ (1987)
บริษัทแม่	สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน
สำนักงานใหญ่	ปักกิ่ง ประเทศจีน
บุคลากรหลัก	Director of the General Office

ซีเอเอซีเริ่มดำเนินเส้นทางบินระหว่างประเทศเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1962 โดยเริ่มจากกลุ่มประเทศคอมมิวนิสต์ได้แก่สหภาพโซเวียต มองโกเลีย เกาหลีเหนือ ลาว พม่า บังกลาเทศ เวียดนามเหนือ และกัมพูชา^[1] และขยายไปยังสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย และประเทศอื่น ๆ ในทวีปยุโรปและภูมิภาคตะวันออกกลาง ในช่วงกลางทศวรรษ 1980 โดยใช้เครื่องบินโบอิงเป็นหลัก ในขณะที่เส้นทางบินไปยังยุโรปตะวันออกจะใช้เครื่องบินที่ผลิตในสหภาพโซเวียต^[2]

เครื่องบินของซีเอเอซีจะมีลำตัวสีขาว มีธงชาติจีนประดับส่วนหาง มีแถบสีน้ำเงินสองแถบขนาบแต่ละข้าง และประดับด้วยตราสัญลักษณ์ของซีเอเอซีและลายมือพู่กันจีนของอดีตประธานคณะมนตรีรัฐกิจโจว เอินไหล^[3]

หลังปิดกิจการ

ปักกิ่ง

เฉิงตู

กว่างโจว

เฉิ่นหยาง

เซี่ยงไฮ้

ซีอาน

ท่าอากาศยานหลักของซีเอเอซีแอร์ไลน์และที่ตั้งของสายการบินหกสายที่ก่อตั้งใหม่
แอร์ไชนา (และไชนาเซาท์เวสต์แอร์ไลน์)
ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ (และไชนานอร์ทเทิร์นแอร์ไลน์)
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (และไชนานอร์ทเวสต์แอร์ไลน์)

ซีเอเอซีแอร์ไลน์ยุติการดำเนินงานใน ค.ศ. 1988 และแยกออกเป็นหกสายการบินตามที่ตั้งทางภูมิศาสตร์^[4] ได้แก่

• แอร์ไชนา (สายการบินประจำชาติในปัจจุบัน) มีฐานที่กรุงปักกิ่งและใช้รหัสสายการบินต่อจากซีเอเอซีแอร์ไลน์
• ไชนาเซาท์เวสต์แอร์ไลน์ มีฐานที่นครเฉิงตู ควบรวมกับแอร์ไชนาใน ค.ศ. 2002^[5]
• ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ มีฐานที่นครเซี่ยงไฮ้
• ไชนานอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ มีฐานที่นครซีอาน ควบรวมกับไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ใน ค.ศ. 2002^[6]
• ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ มีฐานที่นครกว่างโจว
• ไชนานอร์ทเทิร์นแอร์ไลน์ มีฐานที่นครเฉิ่นหยาง ควบรวมกับไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ใน ค.ศ. 2003^[7]

คลังภาพ

• 
  เครื่องบินโบอิง 707 ของซีเอเอซีแอร์ไลน์เหนือเมืองแอนาคอร์เทส รัฐวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา ประมาณ ค.ศ. 1980
• 
  เครื่องบินโบอิง 747 เอสพีของซีเอเอซีแอร์ไลน์ที่ท่าอากาศยานนานาชาติปารีส-ชาร์ล เดอ โกล ประเทศฝรั่งเศส ค.ศ. 1981
• 
  เครื่องบินโบอิง 747-200บีของแอร์ไชนา^[8]ซึ่งยังคงใช้ลายเดิมของซีเอเอซีแอร์ไลน์ ที่ท่าอากาศยานนานาชาติโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น ประมาณ ค.ศ. 1990