เซาเปาลู

เซาเปาลู^[7] (โปรตุเกส: São Paulo, ออกเสียง: [sɐ̃w ˈpawlu] ^ⓘ) หรือ เซาเปาโล^[7] เป็นเมืองหลวงของรัฐเซาเปาลู ประเทศบราซิล เมืองนี้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและใหญ่เป็นอันดับที่ 4 ของโลกตามจำนวนประชากร^[8] ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล นอกจากนี้ยังเป็นเมืองที่มีความมั่งคั่งที่สุดในประเทศ ชื่อ เซาเปาลู เป็นภาษาโปรตุเกส มีความหมายว่า "นักบุญเปาโล"

เซาเปาลู
เทศบาลนคร
เทศบาลนครเซาเปาลู Município de São Paulo
บนลงล่างและซ้ายไปขวา: ทิวทัศน์นครเซาเปาลู มองจากฌาร์จิงส์; อาสนวิหารมหานคร; ภาพกว้างเขตเซาเปาลูกลาง เน้นอาคารอัลชีนู อารังชิส; สะพานออกตาวียู ฟรียัส จี โอลีเวย์รา แลเห็นศูนย์ธุรกิจแซนูในพื้นหลัง; โอเบลิสก์แห่งสวนอีบีราปูแวรา; พิพิธภัณฑ์อีปีรังกาในอุทยานเอกราช; พิพิธภัณฑ์ศิลปะเซาเปาลู
ธง ตราอาร์ม
สมญา:  ดินแดนแห่งฝนพรำ (Terra da Garoa); "ซังปา" (Sampa); "เปาลีแซย์ยา" (Pauliceia)
คำขวัญ:  "ข้าไม่ได้ถูกนำ ข้าเป็นผู้นำ" (ละติน: Non ducor, duco)
เซาเปาลู แสดงแผนที่บราซิล เซาเปาลู แสดงแผนที่ทวีปอเมริกาใต้
พิกัด: 23°33′S 46°38′W
ประเทศ	บราซิล
รัฐ	เซาเปาลู
ตั้งนคร	25 มกราคม 1554; 471 ปีก่อน (1554-01-25)
ผู้ก่อตั้ง	มานูแวล ดา นอบรึกา และโฆเซ เด อันชิเอตา
ตั้งชื่อจาก	เปาโลอัครทูต
การปกครอง
• ประเภท	นายกเทศมนตรี–นคร
• องค์กร	สภาเทศบาลนครเซาเปาลู
• นายกเทศมนตรี	รีการ์ดู นูนิส (เอมีเดเบ)
พื้นที่
• เทศบาลนคร	1,521.11 ตร.กม. (587.3039 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	11,698 ตร.กม. (4,517 ตร.ไมล์)
• รวมปริมณฑล	7,946.96 ตร.กม. (3,068.338 ตร.ไมล์)
• Macrometropolis	53,369.61 ตร.กม. (20,606.12 ตร.ไมล์)
ความสูง	760 เมตร (2,493.4 ฟุต)
ประชากร  (2020)[1][2]	12,400,232 คน
• อันดับ	ที่ 1 ในประเทศบราซิล
• ความหนาแน่น	8,005.25 คน/ตร.กม. (20,733.5 คน/ตร.ไมล์)
• รวมปริมณฑล	22,001,281[3] (มหานครเซาเปาลู) คน
• ความหนาแน่นรวมปริมณฑล	2,714.45 คน/ตร.กม. (7,030.4 คน/ตร.ไมล์)
• Macrometropolis	33,652,991[4]
เดมะนิม	โปรตุเกส: paulistano
เขตเวลา	UTC– 03:00 (เวลาบราซิเลีย)
รหัสไปรษณีย์	01000-000
รหัสพื้นที่	+55 11
เอชดีไอ (2016)	0.843[5] สูงมาก (ที่ 2)
พีพีพี 2018	191,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[6] (ที่ 1)
ต่อหัว	56,418 ดอลลาร์สหรัฐ[6] (ที่ 1)
ในนาม 2018	274,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[6] (ที่ 1)
ต่อหัว	22,502 ดอลลาร์สหรัฐ[6] (ที่ 1)
เว็บไซต์	www.capital.sp.gov.br

เซาเปาลูมีเนื้อที่ 1,523 ตารางกิโลเมตร^[9] และมีประชากร 10,886,518 คน^[10] ซึ่งทำให้เมืองนี้เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในประเทศบราซิล ทวีปอเมริกาใต้ และซีกโลกใต้^[11] (เขตมหานคร: ประมาณ 19 ล้านคน) ^[12]

เซาเปาลูเดิมเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1554 โดยคณะมิชชันนารีนิกายเยซูอิตชาวโปรตุเกส ต่อมาในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 และ 18 โปรตุเกสก็เริ่มเข้ามาขยายอำนาจในอเมริกาใต้ (ภายในเขตที่กำหนดไว้ในสนธิสัญญาตอร์เดซิยัส) โดยส่งคณะนักสำรวจเข้ามาครอบครองดินแดนแถบนี้และค้นหาทองคำ เพชร และทรัพยากรอื่น ๆ ซึ่งมีส่วนทำให้เซาเปาลูขยายตัวมากขึ้น จนในที่สุดก็ยกฐานะขึ้นเป็นเมืองอย่างเป็นทางการเมื่อปี ค.ศ. 1711 ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 คลื่นผู้อพยพจากประเทศอิตาลี โปรตุเกส สเปน เยอรมนี และประเทศอื่น ๆ ก็เริ่มเข้ามาในเซาเปาลูเพื่อทำงานในไร่กาแฟภายในรัฐ จนกระทั่งต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 การค้ากาแฟตกต่ำลง ผู้ประกอบการจึงเริ่มหันไปลงทุนในการพัฒนาอุตสาหกรรมในเมือง โดยในครึ่งแรกของศตวรรษ นอกจากชาวยุโรปแล้ว ชาวญี่ปุ่นและชาวอาหรับก็อพยพเข้ามาด้วย และตลอดศตวรรษเดียวกันนี้ เศรษฐกิจที่เฟื่องฟูของเซาเปาลูก็เป็นตัวดึงดูดให้ประชากรจากรัฐอื่น ๆ ที่ยากจนในบราซิลเข้ามาทำงานในเมืองนี้เช่นกัน

• แผนที่ดาวเทียม

เมืองพี่น้อง

อาบีจาน, โกตดิวัวร์ (1981) แอลเจียร์, แอลจีเรีย (2005) อัมมาน, จอร์แดน (1997) อาซุนซิออน, ปารากวัย (1998) บามาโก, มาลี (2000) บาร์เซโลนา, สเปน ปักกิ่ง, จีน (1999) เบรุต, เลบานอน เบลูโอรีซองชี, บราซิล บูดาเปสต์, ฮังการี (2000) บัวโนสไอเรส, อาร์เจนตินา (1999) ไคโร, อียิปต์ กลุฌ-นาปอกา, โรมาเนีย (2000) กูอิงบรา, โปรตุเกส (1996) กอร์โดบา, สเปน (2001) ดามัสกัส, ซีเรีย (1999) ฟุงชาล, โปรตุเกส (1998) กออิช, โปรตุเกส (2000) ฮาวานา, คิวบา (1997) โจฮันเนสเบิร์ก, แอฟริกาใต้ (1995) ลาปาซ, โบลิเวีย (1999) ลาปลาตา, อาร์เจนตินา (1989) ไลรีอา, โปรตุเกส (1996)

ลิมา, เปรู ลิสบอน, โปรตุเกส (1995) ลูอันดา, แองโกลา (1993) มาเก๊า, จีน (1999) เมนโดซา, อาร์เจนตินา (1998) เม็กซิโกซิตี, เม็กซิโก ไมแอมี, สหรัฐอเมริกา (1988) มิลาน, อิตาลี (1962) มอนเตวิเดโอ, อุรุกวัย (2001) นาฮะ, ญี่ปุ่น (1998) โอซากะ, ญี่ปุ่น (1985) เปรซิเดนเตฟรังโก, ปารากวัย (1994) รีโอเดจาเนโร, บราซิล (1995) ซานกริสโตบัลเดลาลากูนา, สเปน (1990) ซานโฮเซ, คอสตาริกา ซานเตียโก, ชิลี (1998) ซานเตียโกเดกอมโปสเตลา, สเปน (2000) โซล, เกาหลีใต้ (1977) ช่างไห่, จีน (1988) ซิดนีย์, ออสเตรเลีย (1997) เทลอาวีฟ, อิสราเอล (2004) โทรอนโต, แคนาดา (1999) เยเรวาน, อาร์มีเนีย (1999)