![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Statue_Sejong_le_Grand.jpg/640px-Statue_Sejong_le_Grand.jpg&w=640&q=50)
พระเจ้าเซจงมหาราช
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระเจ้าเซจงมหาราช (เกาหลี: 세종대왕; ฮันจา: 世宗大王 , พ.ศ. 1940 ถึง พ.ศ. 1993) พระนามเดิมว่า อี โด (เกาหลี: 이도) เป็นพระมหากษัตริย์ลำดับที่สี่แห่งราชวงศ์โชซ็อน เดิมทีมีพระอิสริยยศว่า เจ้าชายชุงนย็อง (เกาหลี: 중녕대군) พระองค์ทรงเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 3 ของพระเจ้าแทจงแห่งโชซ็อนและพระราชินีว็อนกย็อง ในปี ค.ศ. 1418 พระองค์ได้รับการสถาปนาให้เป็นรัชทายาทต่อจากพระเชษฐาของพระองค์คือเจ้าชายรัชทายาทอี เจ (เกาหลี: 왕세자이제) ซึ่งถูกถอดจากพระอิสริยยศ ปัจจุบัน พระเจ้าเซจงมหาราชได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผู้นำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลี
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
พระเจ้าเซจงมหาราช | |||||
---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||
พระมหากษัตริย์แห่งโชซ็อน | |||||
ครองราชย์ | 18 กันยายน พ.ศ. 1961—8 เมษายน พ.ศ. 1993 (31 ปี 303 วัน) | ||||
ราชาภิเษก | 18 กันยายน พ.ศ. 1961 | ||||
ก่อนหน้า | พระเจ้าแทจง | ||||
ถัดไป | พระเจ้ามุนจง | ||||
ผู้สำเร็จราชการ | พระเจ้าหลวงแทจง (1961–1965) (อดีตพระราชา) มกุฎราชกุมารอี ฮยาง (1985–1993) (รัชทายาท) | ||||
พระราชสมภพ | 15 พฤษภาคม พ.ศ. 1940 | ||||
สวรรคต | 8 เมษายน พ.ศ. 1993 (52 ปี 328 วัน) | ||||
คู่อภิเษก | พระนางโซฮ็อน | ||||
พระราชบุตร | พระเจ้ามุนจงแห่งโชซ็อน พระเจ้าเซโจ | ||||
| |||||
ราชวงศ์ | โชซ็อน | ||||
พระราชบิดา | พระเจ้าแทจง | ||||
พระราชมารดา | พระราชินีว็อนกย็อง | ||||
ศาสนา | พุทธ (เดิมลัทธิขงจื๊อ) |
Korean name | |
ฮันกึล | |
---|---|
ฮันจา | |
อาร์อาร์ | Sejong Daewang |
เอ็มอาร์ | Sejong Taewang |
ชื่อเกิด | |
ฮันกึล | 이도 |
ฮันจา | 李裪 |
อาร์อาร์ | I Do |
เอ็มอาร์ | Yi To |
ชื่อวัยเยาว์ | |
ฮันกึล | 원정 |
ฮันจา | 元正 |
อาร์อาร์ | Won Jeong |
เอ็มอาร์ | Wŏn Chŏng |
แม้จะขึ้นครองราชบัลลังก์หลังจากการสละราชบัลลังก์โดยสมัครใจของพระราชบิดาในปี ค.ศ. 1418 แต่พระเจ้าเซจงก็เป็นเพียงกษัตริย์หุ่นเชิดในขณะที่พระเจ้าแทจงยังคงกุมพระราชอำนาจที่แท้จริงและปกครองประเทศจนกระทั่งสวรรคตในปี ค.ศ. 1422 พระเจ้าเซจงจึงเป็นกษัตริย์แต่เพียงผู้เดียวเป็นเวลา 28 ปี แม้ว่าหลังจากปี ค.ศ. 1439 พระองค์จะประชวรหนักมากขึ้น[1] และตั้งแต่ปี ค.ศ. 1442 พระราชโอรสองค์โตของพระองค์คือเจ้าชายรัชทายาทอี ฮยาง (เกาหลี: 왕세자이향, พระเจ้ามุนจงแห่งโชซ็อนในอนาคต) จึงทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
พระเจ้าเซจงได้สนับสนุนและส่งเสริมลัทธิขงจื๊อแบบเกาหลีและลัทธิขงจื๊อใหม่และออกกฎหมายแก้ไขกฎหมายที่สำคัญ พระองค์สร้างและประกาศใช้อักษรเกาหลี (ปัจจุบันเรียกว่าอักษรฮันกึล)[2][3] ส่งเสริมความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และแนะนำมาตรการเพื่อกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ พระองค์ส่งทัพไปทางเหนือและก่อตั้ง Samin Jeongchaek (นโยบายการย้ายถิ่นฐานของชาวนา) เพื่อดึงดูดผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ ทางใต้ พระองค์ช่วยปราบโจรสลัดญี่ปุ่นระหว่างการรุกรานโอเออิ