อักษรไทลื้อ
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรไทลื้อใหม่ (ᦟᦲᧅᦷᦎᦺᦑᦟᦹᧉ "หลิกโต๊ไตหลื่อ") หรือเรียกอีกชื่อว่า สิบสองปันนาไต่[4] และอักษรไทตัวย่อ เป็นอักษรสระประกอบที่ใช้เขียนภาษาไทลื้อ โดยพัฒนาในประเทศจีนช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 อักษรไทลื้อใหม่มีฐานจากอักษรธรรมล้านนาที่พัฒนาขึ้นใน ป. ค.ศ. 1200 รัฐบาลจีนสนับสนุนอักษรนี้ไว้แทนที่อักษรแบบเก่า อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีการบังคับสอนด้วยอักษรนี้ ทำให้หลายคนไม่สามารถอ่านอักษรไทลื้อใหม่ได้ นอกจากนี้ ชุมชนชาวไทลื้อในประเทศพม่า, ลาว, ไทย และเวียดนามยังคงใช้อักษรธรรมล้านนาต่อไป
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรไทลื้อใหม่ ᦟᦲᧅᦷᦎᦺᦑᦟᦹᧉสิบสองปันนาไต่, ชนิด ...
อักษรไทลื้อใหม่ ᦟᦲᧅᦷᦎᦺᦑᦟᦹᧉ สิบสองปันนาไต่ | |
---|---|
ชนิด | |
ช่วงยุค | ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1950 |
ทิศทาง | Left-to-right |
ภาษาพูด | ไทลื้อ |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | |
ISO 15924 | |
ISO 15924 | Talu (354), New Tai Lue |
ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | New Tai Lue |
ช่วงยูนิโคด | U+1980-U+19DF |
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด