ภาษาไทลื้อ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาไทลื้อ หรือ ภาษาลื้อ (ไทลื้อใหม่: ᦅᧄᦺᦑᦟᦹᧉ กำไตหลื่อ; ไทยถิ่นเหนือ: ᨣᩤᩴᨴᩱ᩠ᨿ กำไต; จีน: 傣语 Dǎilèyǔ ไต่หยวื่อ; เวียดนาม: tiếng Lự, tiếng Lữ เตี๊ยงหลื่อ, เตี๊ยงหลือ; ไทใหญ่: လီၵ်ႈလို, ၵႂၢမ်းလို; พม่า: ကြွေပြား) เป็นภาษาไทถิ่นแคว้นสิบสองปันนาหรือเมืองลื้อ อยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท และมีคำศัพท์และการเรียงคำศัพท์คล้ายกับภาษาไทยถิ่นอื่น ๆ ผู้พูดภาษาไทลื้อเรียกว่าชาวไทลื้อหรือชาวลื้อ ภาษาไทลื้อมีผู้พูดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 2,000,000 คน โดยมีจำนวนผู้พูดในประเทศจีน 300,000 คน ในประเทศพม่า 200,000 คน ในประเทศไทย 1,200,000 คน และในประเทศเวียดนาม 5,000 คน
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาไทลื้อ, ประเทศที่มีการพูด ...
ภาษาไทลื้อ | |
---|---|
ภาษาลื้อ | |
ᦅᧄᦺᦑᦟᦹᧉ และ ᨣᩤᩴᨴᩱ᩠ᨿᩃᩨ᩶ | |
วลี คำไทลื้อ (ภาษาไทลื้อ) ในอักษรไทลื้อ | |
ประเทศที่มีการพูด | จีน (สิบสองปันนา) พม่า (รัฐฉาน) ไทย (ภาคเหนือ) ลาว (ทางตอนเหนือ) เวียดนาม (จังหวัดลายเจิว) |
ภูมิภาค | ทวีปเอเชีย |
ชาติพันธุ์ | ชาวไทลื้อ |
จำนวนผู้พูด | 2,000,000 คน (จีน 300,000 คน; พม่า 200,000 คน; ไทย 1,200,000 คน; เวียดนาม 5,000 คน) (ไม่พบวันที่) |
ตระกูลภาษา | ขร้า-ไท
|
ระบบการเขียน | อักษรธรรมล้านนา, อักษรไทย, อักษรไทลื้อใหม่ |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | ลาว ไทย จีน |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | khb |
ปิด