เซอเบอรังเปอไร
นครในรัฐปีนัง ประเทศมาเลเซีย / From Wikipedia, the free encyclopedia
เซอเบอรังเปอไร (มลายู: Seberang Perai) หรือ พรอวินซ์เวลส์ลีย์ (อังกฤษ: Province Wellesley) ปรากฏในเอกสารไทยว่า สมารังไพร[4][5] ภาษาไทยถิ่นใต้ว่า แปไหร[6] เป็นพื้นที่ขนาดแคบบนคาบสมุทรมลายู ตั้งอยู่ตรงข้ามกับเกาะปีนัง และขึ้นอยู่กับรัฐปีนัง ดินแดนเซอเบอรังเปอไรถูกล้อมด้วยรัฐเกอดะฮ์ทางเหนือและทางตะวันตก ส่วนทางทิศใต้ติดกับรัฐเประ มีเมืองสำคัญคือเมืองบัตเตอร์เวิร์ท ส่วนที่ตั้งของสภานครอันเป็นศูนย์กลางการปกครองตั้งอยู่ใกล้เมืองบูกิตเมอร์ตาจัม เมื่อ ค.ศ. 2010 เซอเบอรังเปอไรมีประชากร 815,767 คน ทำให้ที่นี่เป็นเขตการปกครองท้องถิ่นที่มีประชากรมากเป็นอันดับสองของประเทศมาเลเซีย[7][8]
เซอเบอรังเปอไร Seberang Perai | |
---|---|
นครเซอเบอรังเปอไร Bandaraya Seberang Perai | |
การถอดเสียงอื่น ๆ | |
• อังกฤษ | Province Wellesley |
• ยาวี | سبرڠ ڤراي |
• จีน | 威省 |
• ทมิฬ | செபராங் பிறை |
เซอเบอรังเปอไร (สีแดง) ในรัฐปีนัง (ซ้าย) และมาเลเซียตะวันตก (ขวา) | |
พิกัด: 5°24′N 100°28′E | |
ประเทศ | มาเลเซีย |
รัฐ | รัฐปีนัง |
ก่อตั้ง | ค.ศ. 1800 |
คราวน์โคโลนี | 1 เมษายน ค.ศ. 1867 – 31 สิงหาคม ค.ศ. 1957 |
ญี่ปุ่นยึดครอง | 19 ธันวาคม ค.ศ. 1941 – 3 กันยายน ค.ศ. 1945 |
จัดตั้งเป็นเทศบาล | 15 ธันวาคม ค.ศ. 1976[1] |
จัดตั้งเป็นนคร | 16 กันยายน ค.ศ. 2019[2] |
การปกครอง | |
• ประเภท | สภานคร |
• องค์กร | สภานครเซอเบอรังเปอไร |
• นายกเทศมนตรี | โรซาลี โมฮามุด |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 751 ตร.กม. (290 ตร.ไมล์) |
ประชากร (ค.ศ. 2020[3]) | |
• ทั้งหมด | 946,092 คน |
• ความหนาแน่น | 1,259.8 คน/ตร.กม. (3,263 คน/ตร.ไมล์) |
เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานมาเลเซีย) |
รหัสไปรษณีย์ | 12xxx ถึง 14xxx |
รหัสโทรศัพท์ | +6043, +6045 |
ทะเบียนรถ | P |
เว็บไซต์ | www |
เดิมเซอเบอรังเปอไรเป็นส่วนหนึ่งของรัฐเกอดะฮ์ ที่ถูกยกให้เป็นของบริษัทอินเดียตะวันออกของบริเตนช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 ก่อนเปลี่ยนชื่อเป็น พรอวินซ์เวลส์ลีย์ ตามชื่อนายทหารสหราชอาณาจักร เพื่อสร้างประโยชน์เชิงเกษตรกรรมรวมทั้งเป็นปราการป้องกันการบุกรุกผ่านช่องแคบจากแผ่นดินใหญ่ ที่ต่อมาได้ผนวกเซอเบอรังเปอไรเข้ากับเกาะปีนังในฐานะอาณานิคมของสหราชอาณาจักรใน ค.ศ. 1867
หลังมาเลเซียได้รับเอกราช เซอเบอรังเปอไรเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ[9][10] มีการย้ายนิคมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่จากท่าเรือปีนังมาประจำที่เมืองบัตเตอร์เวิร์ทเมื่อ ค.ศ. 1974 ยังประโยชน์ด้านเศรษฐกิจแก่เซอเบอรังเปอไร ทั้งยังมีการปรับปรุงการเชื่อมต่อและการขนส่งให้สะดวกสบายยิ่งขึ้น เช่น ทางด่วนเหนือ–ใต้ สายเหนือ, สะพานปีนัง, สะพานสุลต่านอับดุลฮาลิมมูอัดซัมชะฮ์ ปัจจุบันเซอเบอรังเปอไรเป็นส่วนหนึ่งของเขตเมืองขยายปีนัง ซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของมาเลเซีย[11]
เซอเบอรังเปอไรแบ่งการปกครองออกเป็นสามอำเภอ ได้แก่
- อำเภอเซอเบอรังเปอไรอูตารา (Daerah Seberang Perai Utara) มีศูนย์กลางที่เมืองเกอปาลาบาตัซ (Kepala Batas)
- อำเภอเซอเบอรังเปอไรเตองะฮ์ (Daerah Seberang Perai Tengah) มีศูนย์กลางที่เมืองบูกิตเมอร์ตาจัม (Bukit Mertajam)
- อำเภอเซอเบอรังเปอไรเซอลาตัน (Daerah Seberang Perai Selatan) มีศูนย์กลางที่เมืองซูไงจาวี (Sungai Jawi)