Pulbos panghurno

Ang pulbos panghurno (Ingles: baking powder) ay isang tuyong kemikal na pampaalsa, isang halo ng isang karbonato o bikarbonato at isang mahinang asido. Pinipigilan ang napaagang reaksiyon ng base at asido ng paglalakip ng sanggalang kagaya ng gawgaw. Ginagamit ang pulbos panghurno upang paalsahin at pagaanin ang tekstura ng mga pagkaing hinurno. Gumagana ito sa paglalabas ng carbon dioxide sa batter o masa sa pamamagitan ng reaksiyong asido–base na nagdudulot ng paglalawak ng mga bula sa basang timpla at kaya umaalsa ito. Inuswag ang unang isang-kilos (single-acting) na pulbos panghurno, na naglalabas ng karbon dioksido sa temperatura ng silid nang basa-basain ito, ni Alfred Bird, isang tagagawa ng pagkain sa Inglatera noong 1843. Inuswag naman ang unang dalawang-kilos (double-acting) na pulbos panghurno, na naglalabas ng kaunting karbon dioksido kapag binasa, at nang malaon naglalabas ng mas maraming gas kapag pinainit sa paghurno, ni Eben Norton Horsford sa Amerika noong dekada 1860.

Amerikanong pulbos panghurno na nakapakete para sa mamimili. Nilalaman ang ganitong uri ng pulbos panghurno ng monocalcium phosphate, sodium bicarbonate, at gawgaw.

Ginagamit ang pulbos panghurno sa halip na lebadura para sa mga produkto kung saan hindi kanais-nais ang lasa ng pagbuburo,^[1] kung saan kulang ang nababanat na istraktura ng batter upang manatili ang bula nang mahigit sa iilang minuto,^[2] at upang pabilisin ang produksiyon ng hinurnong pagkain. Dahil mas mabilis ang paglabas ang carbon dioxide sa pamamagitan ng reaksiyong asido-base kaysa sa permentasyon, quick breads (pangmabilisang tinapay) ang tawag sa mga ganitong tinapay. Naging mahalaga ang papel ng pulbos panghurno sa pagbabawas ng oras at trabaho na kailangan para gumawa ng mga tinapay. Humantong ito sa paglilikha ng mga bagong uri ng keyk, galyetas, biskuwit, at iba pang mga pagkaing hinurno.^[3][4]