Orta Türkçe

Orta Türkçe (Türki veya Türkçe) Orta Çağ'ın (900-1500) çoğunu kapsayan Türk dil ailesinin gelişimindeki bir aşamayı ifade eder. Özellikle bu terim dilbilimciler tarafından Orta Asya, İran ve Selçuklu Türklerinin kontrol ettiği Ortadoğu'nun diğer bölgelerinde bu dönemde konuşulan bir grup Karluk ve Oğuz ve ilgili dillere atıfta bulunmak için kullanılır.

Orta Türkçe
Dil ailesi	Türk dilleri Şaz Türkçesi Orta Türkçe
Yazı sistemi	Arap alfabesi Latin alfabesi Ermeni alfabesi
Dil kodları
ISO 639-3	–

Divânu Lügati't-Türk’te bulunan harita (11. yy.)

Sınıflandırma

Philologiae Turcicae Fundamenta'da Orta Türkçe dönemi iki yönde ele alınmıştır:^[1]

• Batı Orta Türkçe ya da Eski Kıpçakça: En bilindik eseri Codex Cumanicus tur.
  • Kuman Kıpçakçası
  • Memlûk Kıpçakçası
  • Ermeni Kıpçakçası
• Doğu Orta Türkçe: Bu dönemin en bilindik eserleri arasında Kutadgu Bilig, Divan-ı Hikmet, Dede Korkut Kitabı, Köroğlu Destanı ile Ali Şîr Nevaî'nin eserleri sayılabilir.
  • Karahanlı Türkçesi
  • Harezm Türkçesi
  • Çağatay Türkçesi