amel

Ayrıca bakınız: Amel

Türkçe

Köken

Arapça عَمَل‎ (ʿamel, “iş”).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /a.ˈmeɫ/
• Heceleme: a‧mel

Ad

amel (belirtme hâli ameli, çoğulu ameller)

1. yapılan fiil

   eş anlamlıları: edim, iş

2. (din) bir kimsenin dinin emirlerini yerine getirmek için yaptıkları

   M.S. 609–632, Kur'an, 21:47
   

3. (fizyoloji) ishal

Çekimleme

amel adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		amel	ameller
belirtme		ameli	amelleri
yönelme		amele	amellere
bulunma		amelde	amellerde
ayrılma		amelden	amellerden
tamlayan		amelin	amellerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	amelim	amellerim
	belirtme	amelimi	amellerimi
	yönelme	amelime	amellerime
	bulunma	amelimde	amellerimde
	ayrılma	amelimden	amellerimden
	tamlayan	amelimin	amellerimin
2. tekil	yalın	amelin	amellerin
	belirtme	amelini	amellerini
	yönelme	ameline	amellerine
	bulunma	amelinde	amellerinde
	ayrılma	amelinden	amellerinden
	tamlayan	amelinin	amellerinin
3. tekil	yalın	ameli	amelleri
	belirtme	ameliyi	amellerini
	yönelme	ameliye	amellerine
	bulunma	amelide	amellerinde
	ayrılma	ameliden	amellerinden
	tamlayan	amelinin	amellerinin
1. çoğul	yalın	amelimiz	amellerimiz
	belirtme	amelimizi	amellerimizi
	yönelme	amelimize	amellerimize
	bulunma	amelimizde	amellerimizde
	ayrılma	amelimizden	amellerimizden
	tamlayan	amelimizin	amellerimizin
2. çoğul	yalın	ameliniz	amelleriniz
	belirtme	amelinizi	amellerinizi
	yönelme	amelinize	amellerinize
	bulunma	amelinizde	amellerinizde
	ayrılma	amelinizden	amellerinizden
	tamlayan	amelinizin	amellerinizin
3. çoğul	yalın	ameli amelleri
	belirtme	ameliyi amellerini
	yönelme	ameliye amellerine
	bulunma	amelide amellerinde
	ayrılma	ameliden amellerinden
	tamlayan	amelinin amellerinin

Kelime birliktelikleri

• (fizyoloji): amel ilacı

Türetilmiş kavramlar

• amelce,
• amelci,
• amelcik,
• amele,
• amelî,
• amelken,
• amelle,
• amelli,
• amelse,
• amelsiz

Anagramlar

• elma

Kırım Tatarcası

Köken

Arapça عَمَل‎ (ʿamel, “iş”).

Söyleniş

• Heceleme: a‧mel

Ad

amel

1. (fizyoloji) ishal