emir

Ayrıca bakınız: Emir, emîr, emír

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi امر‎, o da Arapça أَمْر‎ (ʾemr).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /e.ˈmiɾ/
• Heceleme: e‧mir

Ad

emir (belirtme hâli emri, çoğulu emirler)

1. buyruk, ferman, komut, talimat

   Asker, ancak üst amirinden emir alır.

2. istek

   İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. — Y. K. Karaosmanoğlu

3. (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm

Çekimleme

emir adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		emir	emirler
belirtme		emri	emirleri
yönelme		emre	emirlere
bulunma		emirde	emirlerde
ayrılma		emirden	emirlerden
tamlayan		emrin	emirlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	emrim	emirlerim
	belirtme	emrmi	emirlermi
	yönelme	emrme	emirlerme
	bulunma	emrimde	emirlerimde
	ayrılma	emrimden	emirlerimden
	tamlayan	emrmin	emirlermin
2. tekil	yalın	emrin	emirlerin
	belirtme	emrni	emirlerni
	yönelme	emrne	emirlerne
	bulunma	emrinde	emirlerinde
	ayrılma	emrinden	emirlerinden
	tamlayan	emrnin	emirlernin
3. tekil	yalın	emri	emirleri
	belirtme	emryi	emirlerni
	yönelme	emrye	emirlerne
	bulunma	emride	emirlerinde
	ayrılma	emriden	emirlerinden
	tamlayan	emrnin	emirlernin
1. çoğul	yalın	emrimiz	emirlerimiz
	belirtme	emrimzi	emirlerimzi
	yönelme	emrimze	emirlerimze
	bulunma	emrimizde	emirlerimizde
	ayrılma	emrimizden	emirlerimizden
	tamlayan	emrimzin	emirlerimzin
2. çoğul	yalın	emriniz	emirleriniz
	belirtme	emrinzi	emirlerinzi
	yönelme	emrinze	emirlerinze
	bulunma	emrinizde	emirlerinizde
	ayrılma	emrinizden	emirlerinizden
	tamlayan	emrinzin	emirlerinzin
3. çoğul	yalın	emri emirleri
	belirtme	emryi emirlerni
	yönelme	emrye emirlerne
	bulunma	emride emirlerinde
	ayrılma	emriden emirlerinden
	tamlayan	emrnin emirlernin

Alt kavramlar

• On Emir

Türetilmiş kavramlar

• emir kipi,
• emirce,
• emirci,
• emircik,
• emretme,
• emirken,
• emirle,
• emirli,
• emirlik,
• emrolunma,
• emirse,
• emirsiz

Çeviriler

emir

Almanca: Befehl (de) e Arapça: ْأَمْر‎ (ar) e (ʾemr) Fince: käsky (fi); toive (fi) İngilizce: order (en), command (en) Kürtçe: emir (ku), ferman (ku) Türkçe: Osmanlı Türkçesi: امر‎ (ota) Türkmence: höküm (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "emir" maddesi

Gagavuzca

Köken

Arapça أَمْر‎ (ʾemr).

Söyleniş

• Heceleme: e‧mir

Ad

emir

1. emir

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

Köken

Arapça أَمْر‎ (ʾemr).

Söyleniş

• Heceleme: e‧mir

Ad

emir

1. emir

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.