bilek

Ayrıca bakınız: Bilek, bilekli

Haftanın sözcüğü – 2007, 38. hafta

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

bilek (belirtme hâli bileği, çoğulu bilekler)

1. (anatomi) el ile kolun, ayakla bacağın birleştiği bölüm

   Kadın, ağır takılarla yüklü sol bileğini yeşil abajurun altına doğru uzatmış. - Adalet Ağaoğlu

2. (mecaz) güç, kuvvet

Sözcük, tarihi metinlerde ve hemen bütün modern Türk lehçelerinde bu şekliyle kullanılır. Taşıdığı kavram bakımından sayı adı bir ve aynı kökten türetilen birleş-, birlik kelimeleriyle *bi- (bir/ bi-l) ortak kökünden gelmiş olabileceği, ihtiyatla söylenebilir. Ayrıca kolun ve bacağın ince kısmı olması bakımından bil-e- (keskinleştir-, incelt-) fiili ile ilgisi düşünülerek bi-l-e-k biçiminde açıklanabilir.Tarihi metinlerde ve pek çok modern lehçede aynı organ için daha çok but tercih edilmiştir.

Deyimler

ayak bileği, [bilek damarı]], bilek güreşi, bilek saati, tunç bilekli bileğinde altın bileziği olmak, bileğine güvenmek, bileğinin hakkıyla, bilek gibi, demir bilek, el bileği

Sözcük birliktelikleri

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Handgelenk (de) n Azerice: bilək (az) Felemenkçe: pols (nl) Fince: ranne (fi), nilkka (fi) Fransızca: poignet (fr) e Gagavuzca: bilek (gag) İngilizce: wrist (en), ankle (en) İspanyolca: muñeca (es) İsveççe: vrist​ (sv) Kürtçe: bazik (ku), zend (ku) Macarca: csukló (hu) Özbekçe: bilak (uz) Portekizce: pulso (pt) Rusça: лодыжка (ru) (lodıjka), щиколотка (ru) (şçikolotka) Tatarca: beläk (tt), qul çuğı (tt) Türkmence: goşar (tk), bilek (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "bilek" maddesi

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe biläk

Ad

bilek

1. (anatomi) bilek

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki
• Yrd. Doç. Dr. Cahit BAŞDAŞ - "TÜRKÇE ORGAN ADLARINDA KELİME SONU -k ÜNSÜZÜ VE ÇOKLUK"

Türkmence

Ad

bilek

1. (anatomi) bilek