kol

Ayrıca bakınız: köl, кол

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قول‎, Eski Türkçe qol‎ (qol).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈkol/
• Heceleme: kol

Ad

kol (belirtme hâli kolu, çoğulu kollar)

1. (anatomi) İnsan vücudunda omuz başından parmak uçlarına kadar uzanan bölüm; dal.
   • Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak
     Boşanır sırtlara, vâdîlere, sağnak sağnak. — M. Â. Ersoy
2. (giyim) Giyside vücudun bu bölümünü saran parça.
   • Kara yağız oğlan yalandan gözlerinin yaşını pembe mintanının kollarına siliyordu. — O. C. Kaygılı
3. (mühendislik) Makinelerde tutup çevirmeye, çekmeye yarayan ağaç veya metal parça.
   • 2006: Fahri ERDİNÇ, 2006 Acı Lokma, sayfa 158 , Yordam Kitap

     "Ayaklı fotoğraf makinesi benzer aygıtını meydana kurar. Çeyreği ödersin, kara bezi başına örtersin ve makinenin büyüteçli gözlüğünden bakarsın. Sinemacı da kolu çevirir."

4. Koltuk, divan vb.nin yan tarafında bulunan dayanmaya yarayan parça.
   • 2009 Nalân KARADUMAN, 2009 Şeyler Denizi, sayfa 17 , Kavis Kitap

     "Nice sonra sokak uyanıp pencereler açıldığında, o çoktan Hayriyanım'ın pencerelerini silip ardına kadar açmış, yollukları silkip evin önündeki merdivenin koluna atmış olurdu."

5. Bir şeyin ayrıldığı bölümlerden her biri; branş, dal, kısım, şube

   Türk Dil Kurumunun bilim ve uygulama kolları.

6. İş ekibi, grubu:
   • 1944: Ekmel İZDEM, 1944 Dünkü - Bugünkü Akhisar, sayfa 80 , Ülkü Basımevi

     "Çarşamba günleri yapılan idare heyeti toplantıları bir (öğretmenler kurulu) manzarası halini alıyor. Başkan, Dil-Edebiyat Kolu başkanı, Kitapsaray kolu başkanı, Ar Kolu başkanı ve Spor Kolu başkanı hep öğretmen."

7. Sıra.
   • 2006: Fahri ERDİNÇ, 2006 Acı Lokma, sayfa 55 , Yordam Kitap

     "Yangın bir koldan Orta mahalleye, bir koldan da Rum mahallesine yürüdü."

8. (hayvan anatomisi)Koyun, dana, kuzu vb.nde ön ayağın üst bölümü.
9. (bitki anatomisi) Ağaçlarda gövdeden ayrılan kalın dal.
10. (müzik aletleri)Bazı çalgıların elle tutulan sap bölümü.
11. (askeriye) kanat
    • 1974: Hasan İzzettin DİNAMO, 1974 Kutsal İsyan 6, sayfa 191 , May Yayınları

      "Kolun önündeyse dört tank, ilk çağlar canavarlarının dört zırhlı örneği gibi ilerliyordu."

12. (denizcilik) Bir halat oluşturan bükülmüş lif demetlerinden her biri.
13. (polis) kolluk

    Lakin böyle kardan yolların örtüldüğü bu gecede, koldan korku yoktu. Rahatça eğlenebilirlerdi. — R. H. Karay

Çekimleme

kol adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kol	kollar
belirtme		kolu	kolları
yönelme		kola	kollara
bulunma		kolda	kollarda
ayrılma		koldan	kollardan
tamlayan		kolun	kolların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kolum	kollarım
	belirtme	kolumu	kollarımı
	yönelme	koluma	kollarıma
	bulunma	kolumda	kollarımda
	ayrılma	kolumdan	kollarımdan
	tamlayan	kolumun	kollarımın
2. tekil	yalın	kolun	kolların
	belirtme	kolunu	kollarını
	yönelme	koluna	kollarına
	bulunma	kolunda	kollarında
	ayrılma	kolundan	kollarından
	tamlayan	kolunun	kollarının
3. tekil	yalın	kolu	kolları
	belirtme	koluyu	kollarını
	yönelme	koluya	kollarına
	bulunma	koluda	kollarında
	ayrılma	koludan	kollarından
	tamlayan	kolunun	kollarının
1. çoğul	yalın	kolumuz	kollarımız
	belirtme	kolumuzu	kollarımızı
	yönelme	kolumuza	kollarımıza
	bulunma	kolumuzda	kollarımızda
	ayrılma	kolumuzdan	kollarımızdan
	tamlayan	kolumuzun	kollarımızın
2. çoğul	yalın	kolunuz	kollarınız
	belirtme	kolunuzu	kollarınızı
	yönelme	kolunuza	kollarınıza
	bulunma	kolunuzda	kollarınızda
	ayrılma	kolunuzdan	kollarınızdan
	tamlayan	kolunuzun	kollarınızın
3. çoğul	yalın	kolu kolları
	belirtme	koluyu kollarını
	yönelme	koluya kollarına
	bulunma	koluda kollarında
	ayrılma	koludan kollarından
	tamlayan	kolunun kollarının

Sözcük birliktelikleri

aynakol, avara kolu, beşinci kol, cırcır kolu, çengi kolu, çift kol, dağ kolu, deve kolu, eğitsel kol, fakir kol, imdat kolu, iş kolu, kafakol, kantar kolu, kapı kolu, karakol, karpuz kol, keşif kolu, kolağası, kol ağzı, kol akımı, kol bağı, kol böreği, kol değirmeni, kol demiri, kol emekçisi, kol kapağı, kol kemiği, kol kola, kol nizamı, kol saati, kolbaşı, kolbastı, kolu uzun, kumanda kolu, ön kol, rot kolu, sağ kol, sağkol, sürgü kolu, takma kol, truvakar kol, tulumba kolu, vites kolu, yay kolu, yürüyüş kolu, zuhuri kolu,

Türetilmiş kavramlar

• karakol, kolcu, kolluk, kolsuz

Çeviriler

anatomi

Afrikaanca: arm (af) Almanca: Arm (de) e İsviçre Almancası: Arm (de) e Aşağı Almanca: Arm (nds) e Arnavutça: ampara (sq), shollë (sq) Asturyasça: qol (ast) Aymaraca: ampara (ay) Azerice: qol (az) Bretonca: brec'h (br) d Danca: arm (da) Endonezce: lengan (id) Estonca: õlavars (et) Faroece: armur (fo) Farsça: بازو‎ (fa) Felemenkçe: arm (nl) Fince: käsivarsi (fi), hiha (fi), varsi (fi), siipi (fi) Fransızca: bras (fr), manche (fr) d Friuli dili: braç (fur) Gagavuzca: kol (gag) Guaranice: jyva (gn) İngilizce: arm (en), shaft (en), stem (en) İrlandaca: géag (ga) İskoçça: gairdean (gd) İspanyolca: brazo (es) e Yahudi İspanyolcası: braso (lad) İsveççe: arm (sv) g, ärm (sv) g İtalyanca: braccio (it) e Katalanca: braç (ca) Kazakça: кол (kk) (kol), қол (kk) (qol) Kırgızca: қол (ky) (қol) Limburgca: erm (li) Macarca: kar (hu) Malayca: lengan (ms) Malgaşça: sandry (mg) Norveççe: arm (no) Özbekçe: қўл (uz), qoʻl (uz) Portekizce: braço (pt) e Romanşça: bratsch (rm) Rusça: рука (ru) (ruka) Sicilyaca: vrazzu (scn) Somalice: gacan (so) Tatarca: qul (tt) Kırım Tatarcası: qol (crh) Telugu dili: బాహువు (te) (bāhuvu) Türkçe: Eski Türkçe: qol‎ (otk) (qol) Osmanlı Türkçesi: قول‎ (ota) Türkmence: gol (tk) Urduca: بازو‎ (ur) Uygurca: بىلەك‎ (ug) (bilek) Yunanca: Modern Yunanca: μπράτσο (el) n (brátso)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kol" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de kol

Endonezce

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol

1. (sebzeler, turpgiller) lahana

Faroece

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol

1. (kimya) kömür

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe qol‎ (qol).

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol

1. (anatomi) kol

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

İsveççe

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol

1. (elementler) karbon

Kısaltmalar

• C

İzlandaca

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol

1. (kimya) kömür

Norveççe

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol

1. (kimya) kömür

Zazaca

Söyleniş

• Heceleme: kol

Ad

kol d

1. boynuzu olmayan keçi
2. yontulmuş, sivri olmayan şey.