onur

ONUR,öz saygı, saygılı anlayış,hakkaniyetli davranış,irade

Türkçe

Köken

Fransızca honneur

Söyleniş

• Heceleme: o‧nur

Ad

onur (belirtme hâli onuru, çoğulu onurlar)

1. insanın kendine karşı duyduğu saygı, öz saygı
2. başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer

   Çokbilmiş görünmek, onuruna toz kondurmak istemez. - T. Buğra

Eş anlamlılar

• şeref
• (başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer): itibar
• (insanın kendine karşı duyduğu saygı): haysiyet, izzetinefis

Sözcük birliktelikleri

• (haysiyet, izzetinefis): onur belgesi, onur kıtası, onur kurulu, onur üyesi

Türetilmiş kavramlar

• onurca, onurken, onurla, onurlu, onursa, onursuz

Çeviriler

onur: haysiyet, izzetinefis

Almanca: Ehre (de) d Azerice: heysiyyət (az) Çekçe: čest (cs) d Fince: kunnia (fi) Fransızca: honneur (fr) İbranice: כבוד‎ (he) (kavod) İngilizce: honour (en) Kürtçe: onur (ku) Macarca: tisztelet (hu)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "onur" maddesi