sim

Ayrıca bakınız: SIM

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi سيم‎ sözcüğünden, o da Arapça سِيمْ‎ (sīm)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈsim/
• Heceleme: sim

Ad

sim (belirtme hâli simi, çoğulu simler)

1. el, kol, yüzle yapılan davranış, işaret

   Simle konuştum. — [[w:tr:[Derleme Sözlüğü, c: 10] - Adana|[Derleme Sözlüğü, c: 10] - Adana]]

2. gümüş

   Çekyatlar neredeyse hiç kullanılmamış, bej renkte, kenarları siyah ve simle süslenmiş.

3. Genellikle işlemelerde kullanılan, gümüş görünüşünde ve parlaklığında olan iplik v.s.

Çekimleme

sim adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		sim	simler
belirtme		simi	simleri
yönelme		sime	simlere
bulunma		simde	simlerde
ayrılma		simden	simlerden
tamlayan		simin	simlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	simim	simlerim
	belirtme	simimi	simlerimi
	yönelme	simime	simlerime
	bulunma	simimde	simlerimde
	ayrılma	simimden	simlerimden
	tamlayan	simimin	simlerimin
2. tekil	yalın	simin	simlerin
	belirtme	simini	simlerini
	yönelme	simine	simlerine
	bulunma	siminde	simlerinde
	ayrılma	siminden	simlerinden
	tamlayan	siminin	simlerinin
3. tekil	yalın	simi	simleri
	belirtme	simiyi	simlerini
	yönelme	simiye	simlerine
	bulunma	simide	simlerinde
	ayrılma	simiden	simlerinden
	tamlayan	siminin	simlerinin
1. çoğul	yalın	simimiz	simlerimiz
	belirtme	simimizi	simlerimizi
	yönelme	simimize	simlerimize
	bulunma	simimizde	simlerimizde
	ayrılma	simimizden	simlerimizden
	tamlayan	simimizin	simlerimizin
2. çoğul	yalın	siminiz	simleriniz
	belirtme	siminizi	simlerinizi
	yönelme	siminize	simlerinize
	bulunma	siminizde	simlerinizde
	ayrılma	siminizden	simlerinizden
	tamlayan	siminizin	simlerinizin
3. çoğul	yalın	simi simleri
	belirtme	simiyi simlerini
	yönelme	simiye simlerine
	bulunma	simide simlerinde
	ayrılma	simiden simlerinden
	tamlayan	siminin simlerinin

Üst kavramlar

• (gümüş): yarı soy metal

Türetilmiş kavramlar

• simce, simci, simcik, simken, simle, simli, simse, simsiz

Çeviriler

gümüş

Arapça: سِيم‎ (ar) e (sīm) Türkçe: Osmanlı Türkçesi: سيم‎ (ota)

Ön ad

sim (karşılaştırma daha sim, üstünlük en sim)

1. gümüş rengi

   Koltuğun koyu renkli kenarları simli.

Çeviriler

gümüş

Türkçe: Osmanlı Türkçesi: سيم‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "sim" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de sim

Portekizce

Edat

sim

1. evet

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Zazaca

Ad

sim e

1. (kimya, elementler, metaller, geçiş metalleri) gümüş