Дедукция

Дедукция (лат. deductio «аеру, чыгару»^[1], силлогизм) — логика кагыйдәләре буенча нәтиҗә ясау; логик нәтиҗә бәйләнеше белән бәйләнгән сылтамалар (фикерләү) чылбыры, алар нәтиҗәсендә кеше гомуми белемнәрдән конкрет белем ала.^[2] Аерым алганда, нәтиҗә гомуми нигезләмәләрдән алып аерым очракларга кадәр төзелә. Чыгаруның башы (премислары) — аксиомалар, постулатлар, яки гипотезалар, гомуми җөмләләр характерына ия, ә ахыры — теоремалар нәтиҗәләре. Дедукция — дәлилләүнең төп чарасы^[3].

Моңа индукция каршы тора.