শ্বিলং
From Wikipedia, the free encyclopedia
শ্বিলং (ইংৰাজী: Shillong)[2][3] উত্তৰ-পূৱ ভাৰতৰ এটি পাহাৰীয়া কেন্দ্ৰ আৰু মেঘালয় ৰাজ্যৰ ৰাজধানী। সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা গড়ে ৪,৯০৮ ফুট (১,৪৯৬ মিটাৰ) উচ্চতাত অৱস্থিত শ্বিলং পূৱ খাছী পাহাৰ জিলাৰ মূল কেন্দ্ৰ। ইয়াৰ সৰ্বোচ্চ বিন্দু শ্বিলং পিকৰ উচ্চতা সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ৬,৪৪৯ ফুট (১,৯৬৬ মিটাৰ)। ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ১,৪৩,২২৯ গৰাকী লোকৰ বসতিৰে শ্বিলং ভাৰতৰ ৩৩০তম জনবহুল চহৰ।[4] কোৱা হয় যে চহৰখনৰ অকোৱা-পকোৱা পাহাৰসমূহে স্কটলেণ্ডৰ ইউৰোপীয় বাসিন্দাসকলক মনত পেলায় দিয়ে। সেইবাবে শ্বিলঙক "পূৱৰ স্কটলেণ্ড" বুলিও জনা যায়।[5]
শ্বিলং | |
---|---|
— মেঘালয়ৰ ৰাজধানী — | |
ঘড়ীৰ কাঁটাৰ দিশত ওপৰৰ বাওঁফালৰ পৰা সোঁফালে: এলিফেন্ট জলপ্ৰপাত, লেইটলাম কেনিয়ন, ৱাৰ্ডছ লেক, শ্বিলঙৰ পুলিচ বজাৰৰ পেনোৰামা, মেৰি হেল্প অব খ্ৰীষ্টিয়ানছ্, শ্বিলঙৰ এটা দৃশ্য |
|
দেশ | ভাৰত |
ৰাজ্য | মেঘালয় |
জিলা | পূব খাছী পাৰ্বত্য |
Named for | Deity |
মাটিকালি | |
- মেঘালয়ৰ ৰাজধানী | ৬৪.৩৬ কি.মি.২ (২৪.৮ বৰ্গ মাইল) |
উচ্চতা | ১,৪৯৫−১,৯৬৫ মিটাৰ (−৪,৯৫১.৮৫ ফুট) |
জনসংখ্যা (২০১১)[1] | |
- মেঘালয়ৰ ৰাজধানী | ১,৪৩,২২৯ জন |
- জনঘনত্ব | ২৩৪ প্ৰতি বৰ্গ কি.মি. (৬০৬.১ প্ৰতি বৰ্গ মাইল) |
- মহানগৰ | ৩,৫৪,৭৫৯ জন |
বিশেষণ | নং চৰ |
Languages | |
- Official | খাছী (দ্বিতীয়- ইংৰাজী) |
সময় অঞ্চল | IST (গ্ৰী.মা.স.+5:30) |
PIN | ৭৯৩ ০০১ – ৭৯৩ ১০০ |
Telephone code | ০৩৬৪ |
যানবাহনৰ নম্বৰ | ML-05 |
Climate | উপক্ৰান্তীয় হাইলেণ্ড |
ৱেবছাইট | eastkhasihills |
১৮৬৪ চনত ব্ৰিটিছে শ্বিলঙত খাছী আৰু জয়ন্তীয়া পাহাৰৰ অসামৰিক কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰাৰ পিছৰে পৰা ইয়াৰ দ্ৰুত বিকাশ হ'বলৈ ধৰে। ১৮৭৪ চনত অসমক মুখ্য আয়ুক্তৰ এলেকা হিচাপে গণ্য কৰাৰ পিছত ইয়াক নতুন প্ৰশাসনিক ব্যৱস্থাৰ মুখ্যকেন্দ্ৰৰূপে বাছি লোৱা হৈছিল। ইয়াৰ কাৰণ আছিল ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু সুৰমা উপত্যকাৰ মাজত শ্বিলঙৰ সুবিধাজনক অৱস্থান আৰু ভাৰতৰ ক্ৰান্তীয় অঞ্চলসমূহৰ তুলনাত ইয়াৰ শীতল জলবায়ু। ১৯৭২ চনৰ ২১ জানুৱাৰীত মেঘালয় ৰাজ্য গঠন হোৱাৰ পূৰ্বলৈ শ্বিলঙেই অবিভক্ত অসমৰ ৰাজধানী আছিল। তেতিয়াৰ পৰা শ্বিলং নৱগঠিত মেঘালয়ৰ ৰাজধানীৰূপে পৰিগণিত হয় আৰু অসমৰ ৰাজধানী গুৱাহাটীস্থিত দিছপুৰলৈ স্থানান্তৰ কৰা হয়।