Aeropuertu Internacional Ben Gurión
From Wikipedia, the free encyclopedia
L'Aeropuertu Internacional Ben Gurión (o «Aeropuertu Ben Gurión») ye l'aeropuertu internacional más grande d'Israel.[1] Ta asitiáu cerca de la ciudá de Lod, a 15 quilómetros al sureste de Tel-Aviv. Ye xestionáu pola Israel Airports Authority, una empresa de propiedá estatal que xestiona tolos aeropuertos públicos y les fronteres nel Estáu d'Israel.
| Aeropuertu Internacional Ben Gurión | |
|---|---|
| aeropuertu internacional y aeródromu de tráficu comercial | |
 | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  Israel |
| Distritu | distritu Central |
| Coordenaes | 32°00′34″N 34°52′58″E |
  Aeropuertu Internacional Ben Gurión Aeropuertu Internacional Ben Gurión (Israel) | |
| Altitú | 41,1 m |
| Historia y usu | |
| Apertura | abril 1937 |
| Xestión | Autoridá Aeroportuaria Israelina |
| Orixe del nome |
David Ben-Gurión Lod |
| Aeropuertu | |
| Ciudá a la que sirve | Tel Aviv y Xerusalén |
| Web oficial | |
 | |
El so nome n'hebréu ye נמל תעופה בן גוריון, Nemal HaTe'ūfa Ben Gurion — n'árabe: مطار بن غوريون الدولي, maṭār Ben Ghuryon ad-dawlī) (códigu IATA: TLV - códigu ICAO: LLBG); yera d'antiguo conocíu como'l Aeropuertu de Lod y, dacuando, citar pol acrónimu hebréu Natbag (n'hebréu: נתב"ג). L'aeropuertu, bautizáu n'honor al primer ministru d'Israel, David Ben-Gurión ye la base d'El Al Israel Airlines, Israir Airlines, Arkia Israel Airlines y Sun D'Or. Mientres la década de los años 1980 y de los años 1990, foi una de les bases de la sumida Tower Air.
Les aereollinies qu'operen en Ben Gurión utilicen trés de los cuatro terminales de pasaxeros esistentes. La Aeropuertu#Terminal de pasaxeros Terminal 3 utilizar pa vuelos internacionales, la Terminal 1 pa vuelos rexonales, y la Terminal 2 pa vuelos d'aereollinies de baxu costu. Coles mesmes, l'aeropuertu dispón de tres pistes d'aterrizaxe y utilícense conxuntamente pa operaciones d'aeronaves comerciales, privaes y militares.
L'aeropuertu ye unu de los dos aeropuertos de Tel Aviv: el segundu ye'l Aeropuertu Sde Dov. Ta asitiáu cerca de la principal autopista ente Xerusalén y Tel-Aviv, l'Autopista 1, y ye fácilmente accesible en coche o n'autobús, una y bones les compañíes Egged y Dan Bus ufierten rutes escontra l'aeropuertu. Tamién la Israel Railways realiza enllaces en tren escontra l'aeropuertu y los taxis tamién tán disponibles. Otra opción popular de tresporte ye un taxi-furgoneta compartíu llamáu sherut.
L'Aeropuertu Ben Gurión ye conocíu como unu de los aeropuertos más seguros del mundu.[2] La presencia de fuercies de seguridá nel aeropuertu inclúin a les Fuercies de Defensa Israelinos y a la policía. Los guardias de seguridá operen tantu de paisanu como uniformados, dexando la detección d'un llargu númberu d'amenaces. L'aeropuertu foi oxetivu d'ataques terroristes, pero nun se rexistró nengún intentu de secuestru aereu.[3]
Creación del aeropuertu
Nel añu 1936 construyóse l'Aeropuertu de Lydda, un aeródromu compuestu de cuatro pistes d'aterrizaxe asitiáu nes contornes de la llocalidá árabe de Lydda. Foi construyíu mientres el Mandatu Británicu de Palestina, pensáu pa dar serviciu a les operaciones militares.[4] La importancia de Lydda creció mientres la Segunda Guerra Mundial, con aviones que llegaben dende Europa, Oriente Mediu y l'Alloñáu Oriente. La primer ruta trasatlántica, Tel-Aviv - Nueva York, foi inaugurada pola sumida Trans World Airlines en 1946.
En siendo abandonáu polos británicu n'abril de 1948, l'aeropuertu pasó a manes del acabante crear Estáu d'Israel, el 10 de xunetu de 1948, mientres l'intre de la Operación Dani. Dende 1948 hasta 1973, añu en que l'aeropuertu recibió una nueva denominación, n'honor al Primer Ministru David Ben Gurión, yera conocíu como Aeropuertu de Lod, el nome hebréu de Lydda. Les operaciones aeroportuarias retomaron el so calce'l 24 de payares de 1948.[5] Esi añu, un total de 40.000 pasaxeros utilizaron l'aeropuertu israelín.
Década de 1950
En 1950, Arkia empezó les sos operaciones dende l'aeropuertu, operando vuelos rexonales escontra les ciudaes d'Eilat, Mahanayim y Haifa.[6] Dos años más tarde, en 1952, debíu a la medría del tráficu aereu dende l'aeropuertu, amplióse les dependencies del aeropuertu en 36.000 m² y allargóse la pista d'aterrizaxe hasta algamar los 2.400 metros.[6] Diches meyores dexaron aumentar la capacidá, pa dexar una cantidá de 100.000 pasaxeros mensuales. Más tarde, n'ochobre de 1955, inauguróse la primer llinia que xunía Israel col continente africanu, con un Lockheed Constellation d'El al qu'enllazaba con Nairobi y Johannesburgu.[6]
Década de 1960
N'abril de 1960 foi inauguráu'l primer vuelu regular con aviones de reacción, con vuelos de la British European Airways (aereollinia que darréu foi fundida con otres compañíes britániques pa formar la British Airways), con vuelos dende Londres y Atenes. L'aereollinia israelina El Al tamién va realizar el saltu a la era de l'aviación nesta década, creando en xineru de 1961 la so primer ruta d'esti tipu, Tel-Aviv - Nueva York, con un Boeing 707.[7]
Mientres los sesenta, el númberu d'aereollinies estranxeres qu'operaben dende l'aeropuertu de Lod nun dexaba de crecer, colo que les pistes d'aterrizaxe fueron modificaes pa dar aguantu a la medría de les nueves aeronaves. Dichu crecedera puede reparase a mediaos de la década, cuando 14 aereollinies internacionales realizaben les sos operaciones dende l'Aeropuertu de Lod. Tal foi la crecedera del aeropuertu que, decidióse que los vuelos llocales seríen operaos dende l'aeródromu de Dov Hoz, asitiáu na mariña norte de la ciudá de Tel-Aviv, dexando al aeropuertu de Lod como la entrada de vuelos internacionales a la ciudá. Ante dicha situación de medría del tráficu de pasaxeros, los primeros planes d'espansión del aeropuertu tomen forma.[7]
Tres la Guerra de los Seis Díes, nuevamente l'aeropuertu vuelve esperimentar una crecedera nel númberu d'operaciones, con nueves aereollinies operando dende'l mesmu. Ente elles debe destacar l'aereollinia Tarom, de Rumanía, la primer aereollinia d'un país de la Europa del Este en volar a Israel tres un llargu periodu. En 1969, Arkia volvió al aeropuertu, tres la inauguración de la terminal pa vuelos internos.[7]
Década de 1970
La crecedera del tráficu aereu nun cesó mientres l'empiezu de los años 70. La operación d'aeronaves de fuselaje anchu volvióse una práctica común nel aeropuertu de Lod, ente les que cabo destacar la llegada'l Boeing 747, el popular Jumbo, en 1970. Pero col entamu de les tensiones que desaguaron n'ochobre de 1973 na Guerra del Yom Kippur, les operaciones d'aeronaves civiles esperimentaron una rápida cayida. El llugar de les aeronaves de pasaxeros tomar les aeronaves militares de tresporte, como los Lockheed C-141 Starlifter y Douglas C-54 Skymaster, qu'operaron delles vegaes al día mientres les selmanes que duró la guerra, pa suministrar armamentu a les Fuercies de Defensa Israelinos.[8]
N'avientu de 1973, David Ben Gurión, el primer home en convertise en Primer Ministru del Estáu d'Israel finó. Tres la so muerte, el gobiernu israelín decidió homenaxar a la so figura, camudando'l nome d'Aeropuertu de Lod pol d'Aeropuertu Internacional Ben Gurión.[8]
A finales de la década, asocedió un finxu importante na historia del aeropuertu. Concretamente, en 1977, el Knesset decidió tresferir la xestión aeroportuaria y de pasos fronterizos. Dende esi momentu la direición pasaba del Ministeriu de Tresporte a una empresa de titularidá pública, la Israel Airports Authority.[8]
Década de 1980
Mientres los años 80, el númberu de pasaxeros foi progresando, al igual que les instalaciones del aeropuertu. D'esa manera, l'edificiu de la terminal foi espandíu. Tamién una nueva torre de control foi construyida, según l'equipamientu de radar foi ameyoráu.[9]
Mientres estos años, un númberu importante d'eventos tuvieron llugar nel aeropuertu. Ente ellos, cabo destacar exhibiciones aérees como asocedió en mayu de 1987 o'l Rally Aereu Mundial que fizo escala nel aeropuertu en setiembre de 1986.[9]
Tamién nesta década, el númberu de conexones dende l'Aeropuertu Internacional Ben Gurión a otros destinos amontáronse, incluyendo la inauguración d'un enllaz con Exiptu en marzu de 1980.[9]
Década de 1990
.jpg)
Col entamu de la emigración masiva de xudíos dende Etiopía y de la Xunión Soviética, qu'empezó nos años 80 y llegó al so puntu álgido nos años 90, les instalaciones esistentes taben en cantu del colapsu.[10]
Cola constante medría nel númberu de vuelos de pasaxeros y de carga, la Israel Airports Authority decidió emplazar una nueva terminal que diera aguantu a les nueves necesidaes del aeropuertu. Ye según, en xineru de 1994, el Gobiernu d'Israel, gobernáu por Isaac Rabin, tomó la decisión de la creación de la Terminal 3.[10]
| Añu | Pasaxeros totales | Operaciones totales |
|---|---|---|
| 1999 | 8.916.436 | |
| 2000 | 9.879.470 | 80.187 |
| 2001 | 8.349.657 | 69.226 |
| 2002 | 7.308.977 | 63.206 |
| 2003 | 7.392.026 | 61.202 |
| 2004 | 8.051.895 | 66.638 |
| 2005 | 8.917.421 | 70.139 |
| 2006 | 9.221.558 | 76.735 |
| 2007 | 10.526.562 | 84.568 |
| 2008 | 11.550.433 | 94.644 |
| 2009 | 10.925.970 | 89.442 |
| 2010 | 12.160.339 | 95.171 |
L'añu 2000 foi un añu récor pal Aeropuertu Internacional Ben Gurión tocantes a volume de pasaxeros refierse. Aquel añu, alredor de 9,3 millones de pasaxeros procedentes de vuelos internacionales, y 577.000 pasaxeros procedentes de vuelo de cabotaxe, pasaron al traviés de les sos puertes.
En 2006, l'aeropuertu recibió un total de 8,8 millones de pasaxeros procedentes de vuelos internacionales (suponiendo una medría d'un 3,6% con respectu al añu anterior), y de 405.000 pasaxeros procedentes de vuelo de cabotaxe. Les principales aereollinies en rutes internacionales fueron: El Al (40,6% del total de vuelos), Lufthansa (4,16%), Continental Airlines (3,96%), Israir (3,85%) y Arkia (3,83%).[11] Anque inda los vuelos internacionales suponen nel Aeropuertu de Ben Gurión la mayoría de les operaciones, prevese que'l númberu de pasaxeros procedentes de vuelo de cabotaxe creza. Esisten planes pa cerrar l'Aeropuertu de Sde Dov, pa edificar nel so llugar, treslladando toles operaciones actuales al Aeropuertu de Ben Gurión.[12]
N'avientu de 2006, l'Aeropuertu Internacional Ben Gurión algamó'l primer puestu ente 40 aeropuertos europeos, y l'octavu d'ente 77 aeropuertos alredor del mundu, nuna encuesta, realizada pola Airports Council International, pa determinar cual yera l'aeropuertu meyor valoráu polos usuarios. L'aeropuertu llogró'l segundu meyor puestu nel grupu d'aeropuertos que s'utilicen ente cinco millones y quince millones de pasaxeros per añu, superáu namái pol Aeropuertu de Nagoya, en Xapón. Ben Gurión recibió una calificación de 3,94 sobre un total de 5 puntos, siguíu por Viena, Munich, Ámsterdam, Bruxeles, Zurich, Copenḥague y Ḥélsinki.[13] L'aeropuertu llogró'l títulu al meyor aeropuertu n'Oriente Mediu nel añu 2007 y 2008.[14][15]
El 2010 foi l'añu con mayor movimientu na historia del aeropuertu, con más de 12,1 millones de pasaxeros (una medría de más del 10% con al respective de 2009) y más de 95.000 operaciones comerciales.
Mientres munchos años, l'Aeropuertu Internacional Ben Gurión foi oxetivu de numberoses organizaciones a tenor del permanente conflictu árabe-israelín.
La constante sollerta sobre l'aeropuertu llevó a les autoridaes israelines a l'adopción d'estrictes midíes de seguridá aeroportuaria. A pesar de que les midíes son dacuando tomaes por escesives, nengún avión que desapegó del Aeropuertu Ben Gurión foi secuestráu.[3]
La masacre de Lod
El 30 de mayu de 1972 asocedió l'ataque más sangrientu que se recuerda nel aeropuertu, cuando 26 pasaxeros fueron víctimes d'un ataque executáu por persones del Exércitu Colorado Xaponés, entamáu conxuntamente col Frente Popular pa la Lliberación de Palestina y con asistencia y entrenamientu d'otros grupos.
Los trés individuos embarcaren en Roma nel vuelu 132 d'Air France con destín al Aeropuertu Internacional de Lod. Al llegar a la terminal, alredor de les 10:30 de la nueche, trés nuevos xaponeses qu'aparentaben ser músicos sacaron, d'estoxos pa violín, rifles VZT-58, versión compacta del AK-47 y cerca d'una docena de granaes. Los individuos abrieron fueu escontra un grupu de 68 pelegrinos cristianos de Puertu Ricu y un grupu de cerca de 250 persones, que llegaben en tres aviones distintes a la terminal.[16]
Al rematar el sucesu, conocíu dende entós como la Masacre del Aeropuertu de Lod, los individuos del Exércitu Colorado Xaponés acabaron en menos de cinco minutos coles vides de ventiséis persones, amás de mancar a otros setenta y ocho. El mayor númberu de víctimes mortales producir ente'l grupu de pelegrinos puertorriqueños y un dominicanu, dieciséis de los cualos finaron, al pie de nueve ciudadanos israelíes (ente ellos Aharon Katzir, hermanu del ex-presidente israelín Efraim Katzir) y una ciudadana canadiense. Dos de los trés indivuduos morrieron. El terceru d'ellos, Kozo Okamoto, foi prindáu na terminal, y condergáu a cadena perpetua, pero foi darréu lliberáu nun intercambiu de prisioneros col FPLP-CG.[16]
Nel aeropuertu esisten cuatro terminales aeroportuarias, de les cualos solu trés (Terminal 1, Terminal 2 y Terminal 3) tán en funcionamientu.
Terminal 1
La Terminal 1 foi reabierta pa la operación n'esclusiva de vuelos rexonales, en siendo sometida a importantes renovaciones.[17] Mientres permaneció cerrada, l'edificiu emplegóse como una sala d'esposiciones, pa dellos eventos y grandes exhibiciones, ente les cualos cabo destacar la "Esposición del Centenariu de l'Academia Bezalel d'Arte y Diseñu " que foi agospiada nel 2006. Esisten planes por que la Terminal 1 permaneza abierta mientres les 24 hores del día, col propósitu d'allugar los vuelos chárter procedentes d'Europa.[18]
En febreru de 2006, la Israel Airports Authority (IAA) anunció planes pa la inversión de 4,3 millones de NIS nuna nueva zona VIP destinada a los pasaxeros y la tripulación de l'aviación executiva. Anque s'ufierten servicios pa VIP na terminal 1, la enorme crecedera d'esti tipu d'usuariu xustifica la espansión de les instalaciones, que tamién van amontar los beneficios del aeropuertu. La IAA informo que los sos datos una crecedera importante nel númberu de vuelos d'aviación privada (4.059, una crecedera del 36,5% con respectu al 2004) según nel númberu d'usuarios de vuelos privaos (14.613, una crecedera del 46,2% con respectu al 2004). La nueva zona VIP, va tar asitiada nuna zona modernizao y ampliao de la Terminal 1. Tolos procedimientos previos al vuelu (comprobación de seguridá, control de pasaportes, y aduanes) van ser xestionaos dende esta terminal. Esta zona va cuntar con una sala dedicada a ruedes de prensa, una sala de tar de luxu, sales de xuntes especiales dotaes de les más modernes instalaciones y un salón diseñáu pa les tripulaciones que permanecen nel aeropuertu mientres esperen al siguiente vuelu.[19]
Terminal 2
La Terminal 2 utilizar p'allugar los vuelos rexonales hasta'l 20 de febreru de 2007, cuando estos servicios fueron treslladaos a la reformada Terminal 1. Debíu a la medría de los vuelos mientres los años 90 y la sobresaturación qu'algamó la Terminal 1, una seición foi añadida pa xestionar vuelos internacionales, hasta que la Terminal 3 foi inaugurada. Taba previstu que la Terminal 2 fora baltada en xunetu de 2007 pa crear nel so llugar más zones pa la carga, pero decidióse que la terminal podía convertise nuna terminal especial pa les aereollinies de baxu costu. Los pasaxeros qu'utilicen esti tipu d'aereollinies pueden rexistrase y pasar el control de seguridá na Terminal 2, y darréu tomar un autobús que conduz a la Terminal 3 pa realizar compres llibres d'impuestos.[20]
Terminal 3
La Terminal 3 abrir al públicu'l 28 d'ochobre de 2004.[21] Esta terminal reemplazó a la Terminal 1 nel so llabor de principal puerta d'entrada dende y escontra Israel. L'edificiu foi diseñáu por Black and Veatch, Skidmore, Owings and Merrill (SOM), y Moshe Safdie, cuntando cola ayuda de Ram Karmi y otros arquiteutos israelinos. El vuelu inaugural de la nueva terminal foi unu de l'aereollinia El Al con destín al Aeropuertu Internacional John F. Kennedy en Nueva York.
La nueva terminal s'hai diseñada pa dar serviciu a un total de 10 millones de pasaxeros cada añu, pero puede llegar a un máximu de 16 millones de pasaxeros añales cola espansión de dos ales adicionales a les trés yá esistentes. Sía comoquier, nun se preven planes futuros pa faer más grande l'aeropuertu, por cuenta de la cercanía del aeropuertu a los nucleos de mayor población del país y al problema de la contaminación acústica. Si fora necesariu, construyiríase otru aeropuertu internacional n'otru sitiu del territoriu israelín.[22]
Taba previstu que los trabayos nel Natbag 2000, nome pol que yera conocíu'l proyeutu de la Terminal, tuvieren terminaos antes del añu 2000, de cuenta qu'entrara en serviciu pa dar aguantu a la gran arribación de pelegrinos que s'esperaba cola celebración del Gran Xubiléu. Esti plazu nun se cumplió por cuenta de que los costos finales fueron cimeros a los costos presupuestaos, y de una serie de paros llaborales arriendes de la quiebra del principal contratista turcu. El proyeutu finalmente xubió a un costu de mil millones de dólares estauxunidenses.[23]
La terminal 3 dispón de tres ramificaciones (B, C, y D), tando caúna d'elles forníes con ocho pasareles d'accesu a les aeronaves (numberaes del 2 hasta'l 9). Caúna d'estes seiciones cunten con dos andenes d'autobuses (1 y 1A) dende los cualos los pasaxeros son treslladaos hasta les aeronaves. Tamién esiste conexón a internet Wi-Fi de manera totalmente gratuitu na terminal.[24]
Tamién la terminal cuenta con trés sales VIP - la esclusiva sala VIP "Rey David" de l'aereollinia El Al destinada a los sos pasaxeros más frecuentes, y dos sales "Dan" pa pasaxeros privilexaos o que contraten esti serviciu. En xineru de 2007, l'Autoridá Aeroportuaria Israelina anunció planes pa un hotel de 120 cames na terminal.[25]
Terminal 4
Esta terminal, construyida nel añu 1999, foi pensada pa dar serviciu a los ensames que s'esperaben pal añu 2000, pero nunca foi abierta oficialmente. Hasta la fecha, utilizóse como terminal pa los pasaxeros procedentes de vuelos d'Asia mientres la epidemia de la neumonía asiática.[26] Tamién la terminal 4 foi emplegada pa les ceremonia de llegada del ataúd del Coronel Ilan Ramon tres el desastre del trasbordador espacial Columbia en febreru de 2003 y la llegada d'Elchanan Tenenbaum y los ataúdes de los soldaos israelinos dende El Líbanu en xineru de 2004.
L'aeropuertu dispón de trés pistes d'aterrizaxe asfaltaes, pa les operaciones de despegue y aterrizaxe de los aviones. Por que estos procedimientos tengan un mayor grau de seguridá, l'aeropuertu cunta con dispositivos d'ayuda VOR-DME, NDB, ILS y PAPI.[27]
Pista d'aterrizaxe principal
La pista d'aterrizaxe más cercana a les terminales 1 y 3 ye la 12/30, y ta siguida por una cai de rodaxe. La mayoría de los aterrizaxes realizar del oeste escontra l'este, averándose dende'l Mar Mediterraneu, sobrevolando la zona sur de la ciudá de Tel Aviv.[28] Cuando'l tiempu ye desfavorable, esta pista d'aterrizaxe tamién ye utilizada pa los despegues (en direición 12).
El proyeutu de renovación d'esta pista foi completáu en payares de 2007, que reforzó la pista y modernizar pa dar serviciu al Airbus A380. Mientres el periodu de meyores, dacuando les operaciones d'aterrizaxe yeren desvíadas a la "Pista d'Aterrizaxe silenciosa", direición este. Esto provocó les quexes de los residentes del moshav de Bnei Atarot.[29]
Pista d'aterrizaxe corta
Con cabeceres 03/21. Nel pasáu, la pista d'aterrizaxe corta yera utilizada principalmente por aviones de carga de la Fuercia Aérea Israelina. Raramente ye utilizada p'aterrizaxes, en direición norte-sur (Direición 21).[30]
Pista d'aterrizaxe silenciosa
Ye la pista d'aterrizaxe más llarga del aeropuertu, con 3.657 metros de llargor (11.811 pies), y la principal pista de despegue del este al oeste (Cabeceres 08/26). Conózse-y como la "pista d'aterrizaxe silenciosa", yá que los aviones que desapieguen nesta direición son los que provoquen la menor contaminación acústica a los nucleos de población cercanos.
Ye la pista d'aterrizaxe más moderna del aeropuertu, construyida a principios de la década de los 70. Un proyeutu de 24 millones de NIS foi completáu en febreru de 2006, colo que se consiguió que la pista d'aterrizaxe afacer a los futuros aviones de fuselaje anchu, como'l Airbus A380.[31]
Per carretera
Asitiáu al llau de l'Autopista 1, que xune Tel-Aviv cola capital d'Israel, Xerusalén, l'aeropuertu dispón d'un total de 11.300 places d'aparcamientu, tantu pa curtios periodos, según pa los más enllargaos. Los espacios reservaos pal estacionamiento de llarga estancia tán asitiaos a dellos quilómetros de distancia del aeropuertu, tando xuníos por un serviciu d'autobús gratuitu.[32]
Amás, l'aeropuertu ta conectáu con rutes interurbanes d'autobuses, una conexón urbana con Tel Aviv, los Sherut o taxis compartíos, y los taxis convencionales.[33]
Desque nos años 70, decidióse que la xestión de los aeropuertos israelinos pasara al cargu de la autoridá aeroportuaria, el direutor d'aeropuertu direutor del aeropuertu siempres foi la figura más importante del aeropuertu. Estos fueron los direutores dende entós:[34]
Destinos nacionales
| Direición | Dimensiones | Superficie | PCN | ILS |
|---|---|---|---|---|
| 12/30 | 3112 x 45 m | Asfalto | 078FCXT | SI |
| 03/21 | 1780 x 45 m | Asfalto | 084FBYU | NON |
| 08/26 | 3657 x 45 m | Asfalto | 094FBYU | SI |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
